6 Mayıs 2015 Çarşamba

Üzgün Mayıs

Çok doluyum o kadar doluyum ki, patlamak üzereyim. Kafamı omuzlarımın üstünde taşıyamaz haldeyim. Biriken bir sürü küçük, minik önemli önemsiz her ayrıntının beynimin kıvrımlarında dönüp dolaşmaları beni çok yoruyor.
Önemsiz bir sürü çöpü beynimden klozete dökmek ve sifonu üstüne çekip rahatlamak istiyorum ama yapamıyorum. Ömrümden çalan her boktan konuyu hayatımdan söküp atabilsem, bu mucizeyi gerçekleştirsem en sonunda kazanan ben olsam ne güzel olurdu.
Keşke, sinir sistemim bu kadar zayıf olmasa keşke keşke keşke. Beni hasta eden her şeyden ne kadar nefret ediyorum. Benim yüzümü düşüren ve göğsümde çırpınıp duran bu kumrulardan beni gecenin bir yarısı nefessiz bırakıp uykulardan eden o görünmeyen ellerden yüzlerden seslerden ve daha nicelerinden kurtulmak istiyorum. Tüm korkularımı tekrar tekrar bana yaşatan bu uyanılmaz kabuslardan çok yoruldum artık.

1 yorum:

  1. Değerli ablacım, sen daha büyüklerini atlatmış biri değil misin? Hayatta her sorun konuşarak çözülebilir. Karamsar olma, vakti gelince seni rahatsız eden konu/konular çözüme elbet kavuşacaktır.

    YanıtlaSil