Ondan bundan

İyice yazma özürlü oldum. Bunun sebebi artık eskisi kadar yazmaya ihtiyaç duymamam galiba. Yani kendimi rahatlama yoluydu yazmak. Demek oluyor ki, gayet rahatım ki yazmaya ihtiyaç duymuyorum :P Değil elbet ama ne biliyim yazdığım çoğu şeyi artık o kadar önemsemiyorum. Buna büyümek deniliyor galiba. Beni büyüten birazda çocuk sahibi olmak oldu. Dert kategorisinde yer alan maddelerin önem sırası değişti. Artık daha pozitif biri oldum. Çok iyimserde olmayalım halen dertlendiğim sayısız şey var ama artık daha başa çıkabilir bir ruh haline büründüm. Bloga yazmaktan çok, okuyorum bu aralar. Yorum yazamıyorum ama Ege taciz edene kadar en azından elimden geldiği kadar çok bloga bakmaya çalışıyorum. Benden biraz haber vermek lazımsa genel olarak hayat iyi, hayat güzel. Bir derdim yok çok şükür. Malum dertlendiğim konu kiloydu ondanda kurtuldum. Bütün 36 beden kıyafetlerimin içine giriyorum :) Yazlık tek bir şey dahi almama gerek yok. Kilo vermek için diyet yapmanın bana en büyük faydası günde 2 litre su içmek oldu. Gün içinde çok ihmal ediyordum su içmeyi. Bir diğeri ise artık tam anlamıyla yeşil çay bağımlısı oldum :) Siyah çayı içmek aklıma bile gelmiyor. Özellikle Rize marka teneke kutu içindeki kokulu yeşil çaya ölüp bitiyorum. Bu aralar beni en mutlu eden şeyse çilek! Çilek en büyük tutkularımdan biri. Ege içinde artık öyle. Ne kadar çilek yerse o kadar mutlu :) Zaten Ege için meyve olsun da, ne olursa olsun. Yemek konusunda damak zevki bana çekmiş. Zeytin ve peynire deli oluyor çocuk. Bu aralar Ege her yere tırmanmaya çalışır halde. Düz duvara tırmanmanın ne demek olduğunu bizzat görmeye başladım. Üç kızın olduğu bir evde büyümüş biri olarak, bizim evde ses çıkmazdı. Bildiğin kütüphane :) Dedemin beni güldüren bir sözü vardı. Sinek olsa vızıldar, bunların o kadar bile gürültüsü yok derdi. Şimdiyse benim bütün gün ağzımdan çıkan, -Ege, yapma! -Hayır Ege fişi çekme!!! -O topu ocağa atma sakın! Allahım sütün içine girdi bak! -Oğlum basmasana bulaşık mak. düğmesine. Çalıştırma hayırrrr!!!! -Ege arabayı yerde sür, Ahh! atma kafama acıyor be! gibi bitmez tükenmez feryatlarla geçiyor günümüz. İşte benden böyle. Bir ara uğrarım yine.

Bunama

Bir şeyler yazmak isteyerek Yeni Kayıt sayfasını açıyor boş boş bakıp kapatıyorum.

Az evvel yine bunu yaptığımı söylemek istedim. Belki merak edersiniz.

Belki ne demekse. Aman boş verin. Ben öyle yapıyorum artık.

Akıp Giden Zaman

Günler öyle hızla akıyor ki, yaşadığım hayat rüya mı? gerçek mi? algılayamıyorum.
Çoğu zaman kendi adıma hiç bir şey yapmıyorum. En büyük keyfim blog dünyası bile bir köşede kaldı. Eskisi gibi bilgisayar başına oturamıyorum zira Ege bu durumdan hiç hoşlanmıyor bende çoğu zaman günlerce bilgisayarın açma düğmesine bile basmıyorum.

Hafta sonu beni büyük bir şaşkınlığa uğratan durumsa, Anne ve Bebişi'nin minicik bir kız çocuğu sahibi olduğunu öğrenmem oldu. Ben hamile olduğunu bile bilmiyordum fakat epeydir sıkıntılı günler geçirmiş ve minicik ama sapasağlam çok tatlı bir kızı dünyaya getirmiş. İçim kıpır kıpır oldu. Benim anneliği çok yakıştırdığım kadınlardan biri olması sebebiyle kendimce çok sevindim. Allah analı babalı büyütsün, dertten kederden uzak olsun. Bloguna yorum yazdım destansı bir biçimde ama nedense bir hata yapmışım yayınlanmadı bende tebriklerimi buradan göndermek istedim.

Bizim evdeki değişiklikse Ege'nin yatağını büyütmemiz ve önündeki parmaklığı kaldırmamız oldu. Ege aylardır gece benimle yatıyor ve yeniden yatağına dönmenin vakti geldi bence. Çok bozuk bir uyku düzeni var. Koltuk köşelerinde uyuyor ama yatağında yarım saatten fazla uyumuyor. Şimdi bence kısmen daha iyi bir durumda. En azından yatakta bende yanına yatıp yatıştırıp uykuya dalmasını sağlayabiliyorum. İlk gece bir uyandım kapının ağzında parkenin üstünde yatıyor. Aklım çıktı. İçim kıyıldı neden yanımda yatırmadım diye ama çıktık bir yola bakalım sonuç ne olacak. Yatağı çok yerden neredeyse yer yatağında yatıyor. Yatağın önüne de koltuk minderlerini koydum ama yinede parkeye ulaşmayı başarmış bende açık kalan kısım bırakmamak için yorgan serdim. Bütün oda yatak oldu anlayacağınız. İnşallah bir sonuç alabilirim. Gündüzleri de yatağında vakit geçirmeye başladı sevdi bu durumu ama geceler halen muamma.

Ben son gaz Kore dizilerine gömülmüş durumdayım. Sıkı bir Uzak doğu sineması müptelasıydım ama diziler bu olayı bambaşka bir hale getirdi. Genelde 16-18-20 bölümden oluşan diziler insanı sıkmadan baymadan tam kararında bitiyor ve tadı damakta kalıyor. Tavsiye ederim :)

Diyet olayını biraz Dukan, biraz ruhdagı çeşnisinde ilerletiyorum. Olmayan kıyafetlerim oluyor çok mutluyum ama 49 kilo olma hedefimi 52 kilo olarak değiştirdim. Zira artık 18 yaşında değilim ne yazık ki! 34 beden olmak hastalığımı 36 bedenle yaşa mutlu yaşa olarak değiştirdim. Şimdi 54 kiloyum ve fazla kasmadan 2 kilo daha verip yaza başlamaya karar verdim :)

Sahi 21 aydan sonra ilk kez dün ellerime manikür yapıp seyrettim. Ah! nerede benim saks mavisi, petrol yeşili ojelerim nerede kırmızılarım :) Ojeler yok ama şu an yerde yuvarlanıp dikkatimi çekmeye çalışan çok sevimli dünya tatlısı bir oğlum var. Egem var.

İyi ki anne olmuşum :)