Mrs. Maisel

  Bu hafta Amazon Prime üyeliğim aklıma geldi. Picard'ın tüm bölümleri başlasın da öyle izlerim diye düşündüğümden çok beklentiye girmeden farklı neler var diye dolaştım biraz.

 Genelde bilim kurgu ve fantastik dizi severim. Tarihi bir dönem dizisi şahane olur ve güzel kurgulanmış bir polisiye de sevilir tabi. Kaliteli komedinin her zaman başımın üstünde yeri vardır. Hepsini bağrıma basmış biri olarak bakınırken karşıma yine nasıl olduysa gözümden kaçırdığım 5 sezonluk The Marvelous Mrs. Maisel dizisi çıktı. 

Diziye bayıldım. Bütün karakterler öylesine cuk oturmuş ki! Hele birde dizinin 1958 Newyork'unda geçiyor olması beni tam kalbimden vurdu. Kostümler, dekorlar şahane. Her bölümü severek izliyorum. 

Bu haftayı katlanılır kıldığı için Mrs. Maisel'a şükranlarımı sunuyor ve şimdi yağmurlu bir İstanbul sabahında yapılabilecek en güzel şeyi yapıp kahvemi alıp yatağa giriyor, 1.sezon 8.bölümü izlemeye koyuluyorum. 

Keşke

Bugün okul gezisi vardı. Çamlıca kulesine ve Çamlıca tepesine gideceklermiş. Ben Egeyi göndermedim. O da gitmek için çok ısrar etmedi ama sabah geziye katılan sevdiği arkadaşlarından biriyle karşılaştık. Okul kapısından kol kola keyifle sohbet ederek yürümelerini görünce keşke geziye gitseydi diye düşündüm. Üstelik Egenin pek sevdiği Türkçe öğretmeni Burak Bey'de çocuklara eşlik edecekmiş. Ama bunlar biraz Egenin eksik bilgi vermesinden kaynaklandı. Keşke bunları daha önce anlatsaydı. Son gün haberim olunca böyle oldu. Ben Egeden daha üzgünüm gezi olayına. O boş ver anne der zaten ama ben keşke gitseydi diye hayıflanıp boş yere canımı üzerim şimdi. 

 Hayat koca bir "Keşke" zaten. Keşke öyle olsaydı, keşke böyle yapsaydım... Neyse olan oldu artık.  Okul çıkışı hamburger sözüm var Egeye. Üstüne de belki  tatlı. Evet evet, tatlı şart bence! 

( Kimin moralini düzeltiyoruz acaba? )

İnce Bir Kadın Saçıdır Gökyüzünden Süzülen

 Bu sabahım yağmurla başladı. En sevdiğim havaya uyanmak benim için güzel bir sürpriz oldu. Kahve suyunun kaynamasını beklerken çiçekleri suladım.  

Kahveyi demledim, kitabımı alıp yatağıma geri döndüm. Yağmur devam ediyordu. Şu yağmur her yağdığında, zihinlerimizdeki bütün kiri, pisi her şeyi yıkasa ne güzel olurdu. Arınmış ruhlarla devam etsek hayata güzel olmaz mı? 

Gerçi şimdilik barajları doldursa o da kabulüm. Çokta beklentiye girmemek lazım. 

Amerikayı Yeniden Keşfetmek

Geçen hafta Black List'e başladım. 10.sezonu başlayan bir diziye sıfırdan başlamak deli işi. Neden izlemek için bu kadar bekledim bilemiyorum.  

Aslında biliyorum galiba. Black List başladığı zaman yani 2013 yılında ben deli gibi Kore dizisi izliyordum. İzlediğim mevcut Amerikan dizilerine yeni bir dizi eklemek istemediğim için de göz ardı etmiştim. Şimdiyse nedense Netflix sürekli önüme düşürdüğü için izlemeye başladım. İlk bölüme başlayınca şok oldum. Meğer başrolde James Spader varmış. İnanılır gibi değil. Nasıl dikkat etmemişim anlamıyorum. 

Dizinin bir diğer sürprizi. New Amsterdam dizisinin başrolü Ryan Eggold'un burada karşıma çıkması.  

Evren izleyeyim diye resmen mükemmel genom dizilimi yapmış. Nem Amsterdam dizisi 5. sezonda olduğuna göre Sevgili Tom karakterimize 5.sezonda veda mı ediliyor? Neyse kurcalamayalım bilmek istemiyorum. 

3.sezona başladım biraz yavaş gidiyor. Özellikle 3.sezon şu an çok bayıyor ama James Spader için çiğ tavuk yenir. Mecbur devam ediyoruz. 

  

Rutin

 Sabahları oğulun okula gitme merasimi bitince hemen bir kahve suyu koyuyorum. Salondan laptopu yatağa taşıyor, camları açıyor ve itinayla usul usul kendime bir fincan kahve demliyorum. 

Sabah kahve demleme adeti pandemi döneminden beri rutinim oldu. Diğer rutinde geçen yıldan beri yatakta sabah keyfi yapmak. Her sabah 8-10 arası iki saati kendi hususi keyfime ayırıyorum. İster kitabımı okur, ister anime izler veyahut internette boş boş dolanırım. Tek kural hiç bir şey düşünmemek!

Bu aralar kendim için yaptığım yegane şey sadece bu işte. Dünyanın bütün ağırlığından, seslerden, kargaşadan iki saatlik bir kaçış.