14 Mayıs 2014 Çarşamba

Soma


Dün akşam evladımın gülen yüzü olan bir yazı yazacakken, taş gibi yüreğimize oturan bu kaza! haberiyle ulusça acıya büründük. Elim gitmedi Egenin neşesini yazmaya. Şimdi babasının haberini almayı bekleyen bir sürü çocuk yüzü varken ben kendi oğlumun 4 yaşının verdiği o masumluğuyla attığı kahkahalardan çok çok utanırken, öylece elim koynumda ölü sayısı artmasın diye umarken ve Allah kahretsin diye söylenirken nasıl yazayım neşeli postu ?

Sadece elimiz koynumuzda kahır bela versin diye Allah'a iş havale etmeye devam edipte, insanın kendi hakkını kendisi araması gerektiği gerçeğini göz ardı ederek yaşamaya devam ettiğimiz sürece bu haberleri duymaya mahkumuz. Kendi yarattığımız dünyaların suçunu Allah'a havale ede ede bu durumlara düşmedik mi?

Bu olay ilk değil ve Allah'tan geldi diyerek elin koynunda oturduğun müddetçe de son olmayacak.
 Allah'ın işi değil güzel kardeşim, insanın işi bu!