KITARO Konseri ve Mutluluk

Dün akşam günlerdir  beklediğim Kitaro konserindeydim. İnsan hayal ettiği bir şeye kavuşunca garip bir gurur duygusuyla doluyor. Kendinden çokça memnun olup "işte başardım" diye övünüyorsun. İşte dün gecede bu duygularla yatağa gittiğim bir geceydi.

Dünya gözüyle gördüm diye huzura erdiğim Kitaro konseri beni mest etti. İsterdim ki, kendi orkestra elemanları ağırlıkta olsun ama bu senfonik orkestrayla yapılan bir konser turu olduğu için umutları bir daha ki sefere yolcu ettim. Her anından keyif alarak o anın keyfini çıkardım ve ne ara iki saat geçti hiç anlamadım. Seyircilerin ayakta alkışlayıp yoğun tezahürat gösterdiği ve Kitaro'nun şükran dolu selamlamalarıyla konser bitiverdi. Şimdi düşünüyorum da sanki rüya gibiydi.

Bir diğer güzellikse konser sonrası imza verecek olmasıydı. Hiç böyle bir güzelliği beklemiyordum. Upuzun yılanvari bir kuyruğa girdiğimizde, sonsuza kadar beklemem gerekse dahi orada duracak CD imzalatacak ve tokalaşma şansına erecektim. Bunun hayalini bile kurmamış biri olarak böyle güzel bir ödülü hevesle bekledim. Zaten o kuyruktaki herkes bu duyguyla bekliyordu.Sıra 23:30'da  herkesin ne olur bir resim çekilelim diye yalvarmasıyla  ilerlemeye başladı. Artık kuyruğun önünde Kitaro'yu görebilecek kadar yaklaştığımızda beni ciddi bir heyecan dalgası sarıp sarmaladı. Önümdeki son kişide gidip yüz yüze kalınca yüzümde kocaman bir gülümsemeyle imza bekleyip tokalaştım ve o sıcacık elleri bırakmayı hiç istemeyerek ilerledim.

 Bazı insanlar güldüğünde yüzünde güneş doğar. Benim için bu güzelliğe sahip bir kaç kişi var ve o kişilerden biri şüphesiz Kitaro. Yüzündeki samimi gülümseme sanki her şey çok güzel, hayat iyi ve eğer bir sorun varsa çözümlenecek endişelenme der gibi.

Dün akşam o mekanda olamasaydım korkarım ki,  hayatımın en büyük pişmanlığıyla ölene kadar yanıp kavrulur, hep bu yükün ağırlığıyla yaşamaya mahkum olurdum. Bu konseri izlememe vesile olan Memo'ya, Banu'ya ve her zaman gülümseyerek bizim kahrımızı çeken Mesut'a çok teşekkür ediyorum.