Dinginlik

Yoğun geçen günlerden sonra Memo’yla yine bir başımıza kaldık. Misafirlerimizi dün akşam “Artık doğuma geliriz inşallah” temennileriyle uğurladık. Her fırsatta Gülşen anne tarafından artık yaşımızın geldiği ikazını aldım. İnsanlar dört koldan saldırdı çocuk yapın diye.

Üfff! Böyle olunca mızıkçı bir çocuk gibi hissediyorum kendimi. Benim bildiğim bebekleri leylekler getirmiyor muydu? Nerden çıktı göle maya çalar gibi ya tutarsa diye ummalar, sonrasında da 9 ay beklemeler filan. Bir sabah kalksak ve bize bacadan kundağa sarılı bir bebek gelse ne şahane olurdu.

Bu güzel hayali bizden çalmaya ne hakları vardı. Ben ısrarla leylekleri destekliyorum.
Evet, evet insanların üremesini halen leylekler sırtlanıyor. Umuyorum ki bizim bacamıza da uğrarlar.

Neyse güzel cumaya tırnaklarıma kırmızı oje sürerek başladım. Memo’ya kahvaltı hazırladım. 3 yıldır ilk defa hafta içi kahvaltı hazırladığımı söyledi.Bir kez daha Memo’nun balık hafızalı olduğunu anlamış oldum. Eline gözüne dursun Memo’cum, başka bir şeycikler demiyorum.

Ofiste yeni bir alışveriş merkezi projesine başladım. Elbette ki havalandırma tesisatını çiziyorum ve garaj egzostu çizerken araç saymaktan iflahım kesiliyor. Bıktım bu alış veriş merkezlerinden ve onların otoparklarına kanal çizmekten. An itibariyle yapılacak daha keyifli şeylerin hayalini kuruyorum. Kulaklığımda çalan Türk Sanat Musikisinin kollarına bırakıyorum ruhumu. Bir tatlı huzur almaya geldim Kalamış’tan diye sayıklıyorum. İstediğin şarkıyı emret diye fısıldıyor kulaklıktan davudi bir erkek sesi.

Bu gece rüyamda Bodrum’un mavi sularını gördüm. Denizden henüz yakalanmış balıklar vardı. Ne güzel bir rüya değil mi? Mavi deniz, oynaşan balıklar. Hem de Cuma sabahı, çok hayırlı bir rüya bence. Rüyayı tatil özlemine yordum ben. Arada normal rüyalarda görüyorum demek ki!

Bir ödül mimi var biliyorum fakat şimdi ofisten yazamadım. Eve gidince hemen ilgileneceğim. Şimdiden merci. Herkese güzel cumalar.