ve Elvis Binayı Terk Etti...

Derin bir keder içindeyim. Michael Jackson öldü. Şaka gibi ama değil işte tamamen gerçek.
Onunla beraber bütün gençliğe adım attığım yıllarımda öldü gitti. 15 yaşın o temiz duyguları da öldü. Birine ait olmak onu sevmek gerçekleşmeyecek hayaller kurmakta öldü. İçimdeki o saf kızda öldü.

Aşıktım ötesi yok. Çok dalga geçtiler benle. Sıralara adını kazırdım, çok azar işitmişimdir hocalardan. Hatta babam bir gün tüm kasetlerini sobaya atmıştı. Bende harçlıklarımı biriktirip tüm albümlerini yeniden almıştım. Evde gizlice saklayacak köşeler arayışım şimdi bile aklımda. Çünkü resmen Michael dinlemem yasaklanmıştı. Derslerimi aksatıyormuşum, kafamı ona çok veriyormuşum bla bla bla…
Bütün kötü şeylere rağmen bütün spekülasyonlara ithamlara rağmen içimdeki sevgisinden bir şey azalmayan kendime göre benim beyaz atlı prensim, Moonwalker filminin her sahnesini ezberlediğim şahane insan, seni seviyorum. Her neredeysen ki bana göre elbette ki cennettesin, özlemini duyduğun o huzura kavuşmuş olmanı diliyorum. Tüm üzüntülerden o çirkeflikten artık kendini kurtardın işte. Nihayet yakanı bıraktılar ama onlar rahat durmaz ki…

Dün bütün günüm senin şarkılarınla geçti. Cüzdanımdaki resmini çıkarıp baktım sana. O resim yıllardır hep benleydi. The Way You Make Me Feel şarkısının klibinden bir sahne ve sen biliyorsun zaten. Radyolarda sen vardın. Her yerden “Michael ölmüş” sesleri geldi. Utanıp sıkılmadan ağladım ofiste. Kimse yanıma ilişmedi dün.

Akşamsa seyahatten dönen sevgilimle oturdum, bir şişe şarap açtım sana içtim,15 yaşındaki bana içtim, senle olan hayallerime içtim.
Bu sabahsa daha cesetin soğumadan yapılan spekülasyonlara ve daha bir sürü saçmalıklara bakıp hiç değişmeyecekler diye düşündüm.

Her şeye rağmen gerçek bir efsanesin. Çocukluğu istismar edilip sadece bir para makinesi gibi kullanılmış bir insanı yıllarca basında istismar etmekten hiç çekinmedi. Dirisinden ayrı ölüsünden ayrı...

Ne desem boş. Güzellikler seninle olsun Michael seni çok ama çok seviyorum.