15 Aralık 2010 Çarşamba

Balon Kafa

İçim dışarısı kadar karanlık. Nasıl sıkkınım anlatamam. Oysa ben bu kışı eski Hayat Bilgisi kitabında anlatılanlar gibi geçiririm sanmıştım. Kar yağarken mutlu bir ev kadını ifadesiyle mutfakta kek pişiririm filan sanıyordum ama ı-ıhh! yapamıyorum.
Evde olmaya tahammül edemiyorum. İkiye ayrılmış gibiyim. Benlerden biri sağımdan diğeri solumdan çekiştirmekte. Evde kaldıkça içim çürüyor gibiyim. Her gün migrenim tutmakta. Yine avuçla ağrı kesici içiyorum ve ciddi biçimde kalbim ağrıyor.
Ocakta başlarım demiştim ama sanırım haftaya başlamak en iyisi. İş olmadan hayatımın hiç bir değeri yok gibi hissediyorum. Yapabilirim sanmıştım. Ege yeter sanmıştım ama yetmiyor. Ege ve annesi olan ben ayrı onun yeri başka, ama ben? yani sadece ben ne olacak? Onun mutsuzluğu ayyuka çıkmış durumda. Ben maddi bağımsızlığım olmadan yapamam. İllaki kendi kazancım olmalı. Kendimi odalık gibi hissetmemeliyim. Yapamıyorum işte. Evde ev hanımı rolünü üstlenemiyorum. İşten nefret ediyorum evde kalsam biraz ne iyi olur gibi veryansınlara boğulmak istiyorum yine. Böyle derken bile aslında aklımda ne mutlu dert yanacak bir işim var dürtüsü hakim olurdu hep.
İçimde evden çalışarak bunu idare edebilirim. Bu kışı atlatabilirim hayali ışıldamakta lakin mantık tarafım nasıl olacak Ruhdağı? diye beni sorguya çekmekte. Hayal görme evden nasıl olacak? Sen kitap çevirisi filan yapsan eyvallah ama evden mühendislik olur mu? Bir projeye 5 farklı sunum hazırlarken, günde bin kez patronun odasına gidip gelirken evden nasıl olacak? Mantığım bu iş yaş diyor ama halen annelik hormonlarıyla tıka basa dolu olan kalbim olabilir sen bakma beynin söylevlerine diyor. Fakat kalpte bende biliyoruz ki, bizi derleyip toplayan beyin. Romantik hayallerimizin ceremesini hep o çekip bizi hizaya sokmadı mı? O halde o ne derse o olacak yine.
Evden çalışmak demek bana uykusuz geceler demek. Gündüzleri iş çıkarmak zor. O zaman Ege ne olacak? Amaç Ege ilgisiz kalmasın değil mi? "Al çocuum oyuncanla oyna sen anne çalışsın oldumu bebeeem" diyeceksek o halde işe gitmemenin ne espirisi kaldı. İşe git o vakit. Yani geceleri proje çizip, gündüzleri anne ve ev hanımı görevlerimi yerine getirmem icap ediyor. Nasıl yapacaksam???
İçerde yatağında uyanmış mis gibi kokusuyla Egem var. Elleriyle oynayıp sesler çıkarmakta. Biliyor ki, birazdan annesi onu alacak. Şimdi bu yavru bırakılıp işe nasıl gidilsin. Diğer yandan o uykuya daldığında annenin kafasında yankılanıp duran, iş ne olacak kabul et böyle yapamazsın diyen o ses ne olacak? O ses nasıl susturulacak?

İllaki olacak.

Daha fazla çalışırım o zaman. Gündüzleri onu ihmal etmem. Geceleri çalışırım migrene inat.

Her devrim sancılı olmuştur öyle değil mi?

8 yorum:

  1. canım bu gelgitler bizde de hep yaşanıyor.
    sanırım artık buna alışmamız lazım. 1,5 yıl oldu ben hala alışamadım:(
    öpüyorum ikinizi de:)

    YanıtlaSil
  2. ilk zamanlar masamda telefon yoktu..cep telefonudda icat edilmemişti...baktılar olmuyyor mmasama telefon hattı çekildi..Gamse her akşam sorardı ama her akşam,yarında işe gidecekmisiin diye.
    Uzülürümm ama o katologlarda kendi resmimi görmeye de bayılırdım.Ben kendimi sevdiğim için daha mutlu olduk gibime geliir hep.
    senndr Ruhdağı ,sen keniini en mutlu edecek şekilde yaşarsan Ege de o kadar mutlu olur...Benimki asla öğüt değil,sadece damdan düşenin halinden damdan düşen anlar hali...

    YanıtlaSil
  3. Akil vermeyi pek sevmem ama evden calisan bir insan olarak; gece calis, gunduz bebek bak.. o is olmaz arkadasim demek istiyorum. Olur tabi niye olmasin da, 3 gune kalmaz isyerine donersin. Oysa evden calismak, senin adina olmasa da oglun adina buyuk bir avantaj. Birisini bulsan cok iyi olur. Evden disiplinli ve verimli bir sekilde calisabilmen icin; ayni is yerindeymissin gibi sabah kalkip isinin basina gecmen lazim. Yoksa hem zaman ve enerji tuketiyorsun, hem ortaya hic bir sey cikaramiyorsun.

    Bir bakici bul, duzenli eve gelsin, oglusa baksin. Sen de aralarda sut vermse seanslari disinda odana kapan, isini yap. Tecrubelerime dayanarak verecegim akil bu.

    Iyi sanslar ;)

    hmm bir de, bunalima girmen cok normal, ise basla hepsi yavas yavas gecer. Ev disinda uretmek icin okutulduk, yetistirildik. Programlanmisiz buna bir kere. Ve kendi istegimizle vazgecmedikce de ara vermek bunalima sokuyor. Ama dengeyi bulmak lazim cunku bebek ve cocuklar ev disi uretim falan bilmiyor ve dinlemiyorlar :)) Onlar hala tas devrindeki cocuklarla %100 ayni ihtiyaclarla doguyorlar :))

    YanıtlaSil
  4. annevebebisine katiliyorum. once evde calismayi denersin tek basina ama baktin ki olmuyor, yipraniyorsun, yetemiyorsun ya sen evdeyken gelecek bir yardimci bul ya da ofise git calismaya, egeye de bakici baksin. cunku sen yorgun ve mutsuzsan ege de oyle olacak, ozaman da bir anlami kalmiyor.
    sizin icin en iyisini bulacaksin eminim, sadece biraz zaman ve belki bir iki deneme yanilma...
    bak gor bugunler de gececek ve hersey tikir tikir rayina oturacak, su yolunu bulacak...

    YanıtlaSil
  5. ne zormuş değil mi ev kadınlığı...
    işde masa başında ne kadar da pembeydi "bebek yanımda oooh evimde mis gibi" tarzı düşüncelerin sersemliği üzerimizdeymiş

    benim evden çalışma gib bi şansım hiç yok 1 sene ücretsiz izin alacağım diye tükürdüm yalayamam da... para olayı nasıl olacak düşünemiyorum

    eceyle olmaya değiyor değmesine ama ben yokum artık benim adım "anne" başkada bir şey değil.

    ya özümseyip kendimi kaybedeceğim ve seneye de geri ben olamayacağım yada kuzuyu ihmal edeceğim bazı saatler bi kaçamak bulup onu yapacağım ancak benimki ne bensiz yemek yiyo nede uyuyo!! oof düşününce deliriyorum

    asıl lohusalık 40 dan sonra başlıyormuş kendinden beklentilerin başladığında...

    ay ne fena bir yorum oldu ama olsun yanlız değiliz işte yaşananlar hep aynı kendimizi dengede tutup atlatacağız umarım

    gSd

    YanıtlaSil
  6. Nerde nasıl yapmak istiyorsan öyle yap bence,onay bekleme.Annelik patika bir yol herkesinki başka şekilde.İçinden geçen yolu kendi ailene adapte edeceksin bu kadar.Kendi doğrularınla ve yanlışlarınla senin yolunu yaşıyacaksınız hep beraber.Sen mutlu ol ki diğerleri de bunu paylaşabilsin.Ailedeki herkese uyan bir yöntem bulacağına da eminim :))
    Kolay olmayacak kolay olacağını kim söylediki zaten :)))

    YanıtlaSil
  7. Zor bir karar ama bebekle evden kesinlikle verimli calisamiyorsun. Denedim olmadi o yuzden yarim gun krese vermek zorunda kaldik. Krese basladiktan sonra butun hastaliklar gelmeye basladi sirasiyla. Ama yarim gun olsa da ise gitmek beni kendime getiriyor. Eger sansin varsa yarim gun bakacak sekilde birini ayarla ilk adim olarak. Ben su anda part-time olsa da calisabilme olanagi buldugum icin kendimi sansli hissediyorum.

    YanıtlaSil
  8. Bazen çok zorluyorum biliyorum. Bir rahat ol, akışına bırak be kadın. Adam olamıycam ben!

    YanıtlaSil