Bu yıl bahar ayları acı ve keder dışında bir şey vermedi. Canilerce öldürülen çocuk haberlerinin etkisinden sıyrılmaya çabalarken birde üstüne ölen yüzlerce babanın haberiyle toparlanamaz hale geldim. Üstelik içinde bulunduğumuz çirkinlikler her ne kadar yokmuş gibi yaşamaya çabalasak da aslında var olduklarını ve eni konu kabus içinde uykumuza devam ettiğimizi bir kez daha görmüş olduk. Bunları düşündükçe insanım demeye utanır oldum. Artık ne olduğumuzu bende bilmiyorum !
Gelecekten bir şeyler ummuyor sadece günü yaşıyorum. Çünkü bir türlü yarın olmuyor hep bugüne uyanıyoruz! Dolayısıyla yarınların iyi olduğu bir senaryo yok eğer böyle rüyalarınız varsa hemen uyansanız iyi olur. Yav yoksa gerçekten matrixte yaşıyoruz da ufaktan uyanmaya mı başladık???
Amaaaan! neyse ne işte. GD dinleyelim efendim. Kelebek hayalleri kuralım öyle yaşayıp gidelim işte.
Çok güzel bir yazı ama bu kadar umutsuzluğu bünyem kaldırmaz :(
YanıtlaSilHerkes ben gibi olsa insanoğlu bu kadar varlığını sürdüremezdi zati! Senin gibi zıp zıp neşeli pozitifler var da soyumuz sopumuz devam ediyor :P
SilLakin bensiz de olmuyor be! Lazımım ben bence.