XXXI

Doğum günü kutlaması için artık eski heyecanım kalmadı sanki. Gerçekten 30’dan sonra her şey değişiyor mu?

Artık yumurtalığım bile elinde kalan kötünün iyisi yumurtaları döllendirtmeye çalışıyor.
Artık saçımda bir adet beyaz saç var.
Artık vücudum 18’lik görüntüsünü kaybediyor.
Artık yaralarımın üzerindeki kabukları kaldırmaya çabalamıyorum.
Artık büyüyorum ve büyümekten korkmamam gerektiğini biliyorum.
Artık evimin bir odasını bebek odası diye isimlendiriyorum.
Artık hayata her an ölecekmiş gibi doya doya bakıyorum.
Artık kendimle olan bitmez mücadeleme bir ateşkes getirdim sanki. Karşılıklı anlaşarak sulh içindeyiz. Savaş meydanından yaralılarımızı çekmek, bir parça soluklanmak ve nihayetinde biz ne yapıyoruz diyebilmek için varılan bir anlaşma bu.
Artık kendimle savaşmak istemiyorum.

Ama…

Yinede halen bir zaman makinesinin mucizevi bir şekilde dibimde biteceğine ve zamanda yolculuk yapabileceğime inanıyorum.
Yinede halen uzaylılar beni ziyarete gelecek diye düşünüyorum.
Yinede halen bir anda Jet Li gibi kung fu yapabileceğime inanıyorum.
Yinede halen dünyanın en büyük keşfini yapabileceğimi düşünüyorum.
Yinede halen İndiana Jones gibi bir macera yaşayacağımı sanıyorum.
Yinede halen ritmik jimnastikçi olabileceğimi sanıyor, üstelik buna inanıyorum da.
Yinede halen bir gün Orta Asya’ya yerleşmek istiyorum.
Yinede içimde gizli bir Peter Pan olduğunu düşünüyor acayip mutlu oluyorum ve yinede halen milyon tane yinede olduğu için çok keyifleniyorum.

İyiki doğdum ben.