120.sayfaya gelmiştim "Odanın diğer tarafında kül tablasında yanan bir sigara bıraktım. Ona doğru yürüyüp dudaklarımın arasına koyuyorum." Son cümleyi okur okumaz içeri seğirtiyorum ve Memonun sigaralarından birini hırkamın cebine koyup, mutfağın balkonuna doğru yöneliyorum. Tabureyi çekip oturuyor ve sigarayı dudaklarımın arasına yerleştiriyorum.
Sigaranın dudakta tam da olması gereken bir yeri var. Sanki sigara içmek için Tanrı tarafından özellikle yaratılmış gibi. Sigara o ulvi noktada dururken kibriti çakıyor ve ilk nefesi alıp salıyorum dumanı.
Doğru kitabı bulmuş olmanın mutluluğuyla sigaradan bir nefes daha çekiyorum. Her şeyimle ben diyorum içimden, böyle hissetmeyeli epey zaman olmuştu.
Sigara içmiyorum o hissi anlayamıyorum.Ama ruh haline uygun, adam gibi yazılmış kitap bulmanın mutluluğunu biliyorum.
YanıtlaSilÖykücü, Bazen okuduğum kitap bende o anı yaşamak arzusunu doğurtuyor. Böyle hissettiğim nadir zamanlar var. Misal Murakami okurken kitabın kahramanının yediği o sandviç veya Bukowski okurken bira veya viski aşkının depreşmesi gibi. Ah! birde o puro kokusu...
Sil