Şirine

Dün akşam Banu ve nişanlısı bize akşam yemeğine geldiler. Dün nihayet nikah günleri belli oldu. 18 Temmuz saat 20.20’de Kadıköy Evlendirme Dairesine bekliyoruz.
Epeyce yorulmuşlar, evrak işleri çok bunaltmış ikisini de. Yemekteyken annemde teyzemden bize geçti. Güzel bir akşam geçirdik beraberce. Bu akşam Edirne’den Burcu’da gelince kadro tamamlanmış olacak.

Halbuki daha evvelsi gece Memo’ya Banu’yu ne kadar sevdiğimi anlatıyordum. Onun doğumunu nasıl hevesle beklediğimden, annem hamileyken her gece onun göbeğini öpüp iyi geceler kardeşim demeden yatmaya gitmediğimden bahsetmiştim. Nasıl mutluydum kardeşim olacak diye.



5. yaş günü hediyemdi. Ben 2 Eylül’de doğdum, Banu 4 Ekim’de. Gerçekten hediyeydi benim için. Ömrümde aldığım en güzel doğum günü hediyesi. Onunla kendi evimize geldiğimiz ilk gün halen gözümün önünde. Annem kardeşimle uyumuş bende yeni pastel boyalarımla resim yapıyordum. Şiir gibi değil mi?

O minik bebek evleniyor işte. Çok mutlu olmasını istiyorum başka bir şey değil. Üzülmesin hiç…

Hediye demişken, dün ofisten bir arkadaşım pantolon almış bana. Bedenlerimiz aynı olduğu için kendisine alırken bir tanede bana almış. Çok mutlu oldum kalıbını çok beğendim. Memo dar bu pantolon diye veryansın etti ama bence harika oldu. Hediye almak ne kadar güzel bir şey. Üstelik Banu geçen sefer kahve falıma baktığında söylemişti de, ben kim bana hediye alacak diye söylenmiştim.

…ve yarın cuma ne güzel hafta sonu geldi. Umarım hava güneşli olur ve hafta sonu Sultanahmet’e gideriz. Süper olurdu.