Gerginim, Gerginsin, Gergin!

Cumartesi sabahı, ellerim titriyor soğuk soğuk terliyorum. Sabahın köründe kalktım salonda geziniyorum. Biraz kitap okudum, gittim bir duş aldım sonra çaydanlığı ocağın üstüne oturttum. Birazdan doktora gidicem ben ne halt edicem şimdi diye söylenip durdum.
Konuşmaların ortak noktası tek bir konuya endekslendi. Var mı?, yok mu?. Evde yapılan teste bel bağlanır mı?

Her şey çok sinir bozucu geliyor. Nasıl gerginim. İnsan kendini bu hale nasıl sokabilir? Saat 11:15 evden çıkıp arabaya biniyorum tırnaklarım mos mor üşüyorum. Nihayet doktorun odası ve o koltuğa yatış. Orada mı? sorularım cevapsız. Daha çok erken diyor doktor. Sanki bir yanım hamilelik yok dese diye gözüne bakıyor ama o hiç oralı değil. Bir hamilelik hazırlığı olduğu belli diyor ama henüz çok erken kese oluşmamış. Kan testi yapalım emin olalım diyor. Kalıyorum öyle masada.
Allah'ım şimdi ne olacak?
Çok sinirliyim elimde değil sanki oraya doğurmaya gitmişimde ortada bebek yokmuş gibi bir hava var bende. Ne olmasını bekliyorum ki? Kan alıyorlar ve kös kös çıkıp gidiyoruz. Sonra Memo arayıp öğreniyor evet hamilesin çarşamba günü tekrar gidicekmişiz o zaman görecekmişiz malum keseyi diyor.
İçimden dalga geçiyorum daha bir kesesi bile yok haytanın.

Bütün gün,daha çalışmam gereken konular vardı aslında hiç bir halt bilmiyorum ve benden anne olur mu? ulen! şeklindeki duygu dalgalanmalarıyla savrulup duruyorum. Hiç bir hamilelik belirtimin olmaması da, beni içinde bulunduğum duruma hepten yabancılaştırıyor.

Yarın doktor randevum var. Keseli yavrumun kesesini görebilecekmiyim bakalım.