Mübarek Gün

Cuma sabahı. Her yönden mübarek gün. Hele çalışanlar için :)
Bende bir dilim has Kastamonu ekmeği ısıttım üstüne ince bir tabaka halinde tereyağ, onun üstüne tam yağlı bir dilim beyaz peynir ve en üste ev yapımı çilek reçeli döşedim. Yanında bir fincan kahve ve 4 adet zeytinle aldım laptopu kucağıma.
1 kilo fazlam mı var ne? Amaaan, koca bir ısırık al ekmekten oh! ne güzel.
Ben yalancıktan lalenin bahçesi oldum şimdi. Sanki evdeki herkesi ( hepi topu bir adet Memo'yu ) yollamışım sabah keyfime başlamışım hatta birazdan elimde çay fincanı yatağa girecek, sevdiğim bir kitabın kalan son sayfalarını okuyacakmışım gibi düşündüm. Birazdan işe gitmem gerekmezdi. Hatta Libya'dan gelen o gudubet herifle toplantı filan yoktu ne güzeldi.

Derken, her sabah olduğu gibi birazdan ne giycem ben diye tutuşucağım aklıma geldi.
Ay, Allah'ım Yarabbim giyecek hiç bir şeyim yok ya! diye söyleneceğimi adım gibi biliyordum. Aman boşver, kahve soğumadan iç gerisi olur diye babaladım kendimi.

Hava ne güzel bu sabah. Gökyüzünde çok açık mavi ve gri tonlar bir birine karışmış derken, cumartesi evdesin diye ihtar verdi iç sesim. Ev temizlenecek kaçmak yok. Buzadolabı temizlenecek ve yatak odasının çekmeceleri. Sakın kaytarıyım deme! Bak söz ver.

Tamam ya yapıcam iç ses bir sus ya. Kahvem soğudu bıdı bıdı konuşup durdun başımda. Yazı yazdırmadın be! Oysa havadan sudan yazacak bir sürü mevzum vardı. Kaçırdın keyfimi işte. Bak kahvede buz gibi olmuş. Hem, daha kıyafet ayarlamadım saat kaç oldu. Ne giycem ben? Libyalı sabahtan mı gelcekti? Üff ya, proje teslimatı var bugün.

Kahvede soğudu işte. Ekmekteki reçeller parmağıma bulaştı, Allah'ım ne giycem ben hiç kıyafetim yok ama ya!...