Cuma Biterken

Bazı öğlenler Memo'yla yemek için buluşuyoruz ya bu beni çok mutlu ediyor. Sanki lisedeymişiz ve okulu kırmışız gibi :)
Elele tutuşmak bile daha iç gıcıklayıcı. Hele bu öğlen olduğu gibi yağmurda varsa pek bir hoş oluyor.

Öğle yemeği için dışarı çıkmayalı tam 2 hafta oldu. Ondan önceki hafta zaten işe gitmemiştim. Nihayet bu öğlen bir kase ezogelin çorbası içtim. Başka bir şey yemeyi gözüm kesmedi. Memo'nun iştahla tabağındakileri götürüşünü izledim oda yetti zaten.
Baş başa bir şeyler yapmayalı yıllar oldu sanki. Hafiften düzelme emareleri görüyorum kendimde ve bu beni oldukça cesaretlendiriyor. İnşallah bu ayın sonunda epey toparlanmaya başlarım.

Sinemaya gitmek ve hamburger yemek istiyorum ama La Vita'nın veya Dilek Pera'nın hamburgerinden. Birde Taksim Marmara Büfe'nin goralısı var. Ah kokmasa ve ben yiyebilsem, yasak filan tınlamazdım yeminle :)

Bu aralar en çok yağmursuz ama soğuk bir günde gezip dolaştığımı, canımın istediğini yediğimi, üşüdüğümde bir fincan sıcak çikolata içtiğimi ve karnımda ufaktan kıpırtılar hissettiğim güzel bir cumartesi gününün hayalini kuruyorum. Mesela Şubat ayında bu hayalim gerçekleşse süper olurdu. Gerçi o zamanda bebeği hissetmem biraz zor ama kim bilir belki...

Yarın işe gitmem gerek. Önce ılık bir banyo sefası (ki, bu beni çok rahatlatıyor ve nedense saçlarım acayip yağlandı bu ara her gün mutlaka yıkamam gerek yoksa bir haftadır yıkanmamış gibi gözüküyor) sonra demir ilacı ve doğruca yatak. Birde kesintisiz uyuyabilsem ama neredeyse 1 aydır deliksiz uykuya hasret kaldım. Gecenin bir yarısı en uyunulası saatlerde uyanıyor ve sonrasında bölük pörçük uykularla sabahı ediyorum.

Tavada balık gibi, sağa sola dönüp duruyorum işte.