Güzel Cuma.

Sabaha kötü başladım. Klasik öğürtüler ve bu çile ne zaman bitecek edebiyatıyla başladı. Giyindim Memo'yla beraber evden çıktık. Taksiyle işe geldim. Ofistekilerle sabah gevezeliği ve işleri toparlama dürtüsüyle masa başına gömülmece. Öğle tatilinde saçlarımı kestirmeye karar verdim. Hadi bakalım. Yeni bir hırka aldım kendime uzun belden kuşakla bağlamalı ve her şey gibi bu hırkamda gri. Yani Koyu gri. Ofistekiler çok kızıyor bana gri alıyorum diye ama en sevdiğim renkler siyah, gri, beyaz, lacivert, kahverengi. Dolapta pembe bir şey bulmak zor ama geçen sene aldığım 2 pembe tişört var şimdi hatırladım.
Bebek için hırka yelek örelim ne renk olsun diye soruyorlar, ben hemen atlıyorum gri ve lacivert beyaz. Siyahta olur. Adams ailesinin bebeği gibi.

Geçen gün mothercare girdim. Eskiden canım sıkılsa bu mağazaya girip indirimleri takip ederdim. Deliyim doğru. Şimdi ise girmek istemiyorum nedense. Belki bir şeyler almaktan korkuyorumdur. Yani bebeğe bir şey almak için çok erken daha 3 ay bile bitmedi. Bundan çekiniyorum galiba. Neyse işte geçen gün Kanyon'dan geçerken girdim içeri. Beyaz tulumlara yeni doğan setlerine filan baktım. Pijamalara dokundum. Gözüm arkamda çıktım sonra. Erken daha alamam şimdi dedim. Annemde yeni yıl hediyesi almak istiyormuş bebeğe. Banu'da bari ablamın yiyeceği bir şey alalım, dolaylı yoldan bebek istifade etsin dedi. Benim boğazımdan geçenler o kadar sınırlı ki ve ben onları yemekten o kadar usandım ki, yeni yılda böyle bir hediyeyi bende bebekte istemeyiz. Başka alternatiflere açığız ama.

Salı günü doktor kontrolüm var. Bakalım neler olucak. Bebeğin gelişimi ne alemde?,
Geçenki kontrolden beri 1 kilo daha verdim. Acaba kusmalarım için verdiği ilaca devam edecek miyim? İdrar tahlilim yine berbat çıktığından serum mu takıcak? Görücez.

Gelelim Mim konusuna.

Sevgili Beste, yeni yıl beklentilerimi sormuş.

Bu senenin son aylarını malum biraz şaşkın, biraz depresif geçiriyorum. Yeni yılda ne beklediğimi bile düşünmemiştim. Depresyona yatkın bir bünye için şaşılası bir sonuç değildi gerçi.

Neyse, şapkayı önümüze alıp düşünelim bakalım.

Bir kere 2009 benim için çok iyi geçti. Evimizde istediğimiz tadilatları yapabildik sonra harika bir tatile çıktım. Banum evlendi. Bu sene bitmeden içimde bir başka kalbin atışlarını duydum. Çok güzel kitaplar okudum. Güzel yemekler yedim. Memo'yla bir sürü güzel anımız oldu. Votka limonlu akşamlarımız bol gevezelikle geçti yani her şey iyi, her şey güzeldi.

2010 için beklediklerimse, elbette iyi ve sağlıklı bir hamilelik.

Artık iştahla yemek, yemek, yemek, yemek, yemek, yemek, yemek, yemek, ye...

Bebeğimin içimde sağlıkla büyümesi ve beni üzmeden yormadan kolaylıkla normal bir biçimde doğması.


Sonra, doğum ertesi depresyona girmemek en büyük dileğim. Çünkü gerçekten depresyona yatkın ve bu yönde ilaç kullanmış biriyim. Hamileliğimin bu ilk aylarıda, beni ruhen çok zorladı ve aynı sıkıntıları doğum sonrası yaşamak ve bunu yaşarken çevremdeki insanları kırmak en büyük korkum.

Birde eğer böyle olursa, Memo yanımda olsun istiyorum. Beni daha çok sevsin, daha çok anlasın, daha tolere edici olsun. En büyük beklentim bu galiba.

Sonra elbetteki bebeğimle güzel bir sonbahar yaşamak ve beraber yürüyüşlere çıkmak, kahve molaları vermek, kitapçıları gezmek istiyorum.

Ah! birde bebeğim beni çok ama çok sevsin istiyorum.

Bebekli hayata alışmamız kolay olsun ve hem maddi, hem manevi yüklere hazırlıklı olabilelim istiyorum.

Birde içimize sinen ideal arabayı alabilmeyi istiyorum. Mümkünse yeni yılın ilk aylarında.

Sağlık ve huzur diliyorum ki en önemlisi huzurlu bir ev, sağlıklı bir bünye .Diğer her şey bir şekilde temin edilir.

Tabi parada mühim. Ben hep bereketli para isterim. Çok değil. Para bereketli olsun yeter. Patronum zam yaparsa gerçekten yeni yıl mucizesi derdim mesela.

Kimsenin hakkı bana geçmesin, kimsede de hakkım kalmasın.

Kalp kırıklıklarımı düşünmeden, maziyi anmadan, O da burada olsaydı demeden, hayırla huzurla bir yıla başlayıp bitirmek istiyorum.

* Kulaklıktan gelen ses, Noir Desir / Un Homme Presse