2 Aralık 2010 Perşembe

Genel Durumlar

İnsanın hayatına çocuk girince ilkin bocalaması doğal. Ben bocaladım mesela. Yani sadece çocuğa ait olmam gerek gibi hissettim. Memo bile devre dışı kaldı.
Lakin toparlandım. Yine merkezde çocuk var ama başka yönlerede kayabiliyorum.
Şimdi anlıyorum ki, ikinci bebekte bu bocalamayı es geçip hayatımı bir kenara bırakmadan da anne olabilicem.

Ne zamandır yeni kitap alamadım ama işi bırakmadan evvel eve kitap stoklamıştım. Zira dışarı çıkılamayacağının farkındaydım.

Ben oğlumu ana kucağında sallayarak uyutuyorum. Bu sebepten okumaya bolca zamanım oluyor. Elimdeki stok tükendiğinden önümüzdeki hafta ofis ziyaretinden dönerken kitapçıları gezmek farz oldu.

Bir diğer problemde saçlarım! Bu pazar artık saçlarımla vedalaşıyorum. Açıkçası bu kararı vermem benim için zor oldu ama oğlumun her yanından benim saçlarım çıkıyor ve çıldırıyorum. Ayrıca çok zayıfladılar kesilip yeniden güçlenmeye ihtiyaçları var. Bende bel seviyesinden gögüs seviyesine çekmeye karar verdim. Kökü bende nasılsa değil mi? :(

İş konusuna gelecek olursak son kararım işe dönmemek! Evden destekle yarı maaşla filan idare edebilirsem bir müddet daha iyi olurdu. Zira emekli olabilmek için 5 sene kaldı. Ama bu şekilde çalışma durumları kabul görmezse bile dert değil, bende sigortamı dışarıdan yatırmaya devam ederim. Açıkçası tam zamanlı çalışmam gerçekten artık mümkün değil. Bakıcı olayına sıcak bakmıyorum, bakamıyorum. Ayrıca kazandığımı bakıcıya vericeğime çocuğuma kendim bakarım bence daha mantıklı. Annemle yakın oturmuyoruz ve tam zamanlı bebeğe bakması onun için zor bir iş. Diğer yandan 3 yıl sonra ikinci bebeğimi kucağıma alma hayalleri kuran biri olarak işi yeniden askıya almam gerekecek. Neyse işte bakalım zaman ne gösterecek :)

Oğula geri dönecek olursak, beni her geçen gün şaşırtıyor. 4. ay gerçekten bir çok şeyin değişimi oldu. Bir kere artık kendi odasında yatıyor. Bu çok iyi oldu onun için. Benim içinse alışmak zor oldu. 10 gün kadar onun odasındaki koltuğa kıvrılıp uyudum. O değil ama ben ayrı odada kalmaya alışmakta epey zorlandım :)



Gece uykuları güzeldir. Gece sürekli kalkmam ama bazen istisnalar oluyor. Dün gece çok mıkırdadı gidip geldim odasına ama sabah 07:30 gibi ağlayarak uyandı. Hiç ağlamazdı Ege ciddiyim yani vıZırdanmak ayrı ama ağlamak gerçek anlamda ağlamak çok çok istisnadır onun için. Bu sabah ağladı işte hemde içini çeke çeke kendine gelemedi. Hem uyumak hem uyanmak istiyordu. Kötü bir rüya gördü bence. Sonra yanıma yatırdım. Sevindi şirinlikler yaptı. Ardından ikimizde uyuyakaldık. Beraber uyumak çok güzel bir duygu çok.

Artık kendi kendine daha çok oyalanabiliyor, oyuncakları tutmaya daha hevesli. En sevdiği şey boğuşmak :) Sevilsin, okşansın bayılıyor. Aksi bir çocuk değil, uykudan gülerek uyanır ve altı açıldığında dünyalar onun olur. Ayaklarına saldırır, tekmeler savurur. Ayrıca bezimizde artık 4 numara oldu.


Dün elma dilimi yalattım sevdi bence. Biz bir şey yerken sürekli yalanıyor. Bu ay doktor kontrolümüz yok aşı için sağlık ocağına gidicez. Doktorumuz 5. ayda başlayalım meyve püresine demişti ama ben önümüzdeki haftada çıksın vermeye başlıycam galiba. Mesela D vitamini filan verirken kaşığı yalıyor resmen. Bence hazır beklemeye gerek yok :)




Bende 4. aydan sonra daha bir hayata yüzümü döner oldum. Mesela dün evde ekmek yaptım yine. Yemek yaparken beni uslu uslu seyreden Ege sayesinde tabi. Önceden mızırdanırdı artık oyalanıyor beni izliyor ve heyecanlanıyor. Banyo yapmayı çok seviyor ama havluyla kurulamaya başlayınca kıl oluyor bana. Aksi aksi eüüvvlüyor. Yaz gelsin hep suda bırakıcam :)



Genel anlamda çok güzel bir 4 ay geçirdik. İlk iki hafta ben kendi adıma dengesizdim. Süt sorunu emzirememek filan ama sonrasında hayat daha güzel gitti. Çok kasmamak lazım biraz akışına bırakmak gerek. Benim gibi pimpirikli biri için zor ama ne yapalım denemek gerek.



Di mi Ege?

6 yorum:

  1. aynı şeyleri yaşıyoruz.yazdıklarını okuyunca yanlız degılmısım dıye göruyorum.sevgıler.

    YanıtlaSil
  2. vallahi ne diyeyim, bin kere maşallah annesi, gözlerinin içi gülen dünyalar tatlısı oğluşunla çok eğleneceksin, çok güzel günler yaşayacaksın inşallah.

    saçları düşünme bile kestir, usturayla kat attır ohh o kadar havalı oluyor ki, sonra hep daha çok kestirmek isteyeceksin:))

    YanıtlaSil
  3. O ne tatlılık öyle!Bayıldım.Maşallah.

    4 ay ne çabuk geçmiş diyeceğim birde bana sor diyeceksin :) Ama ne güzel her şey bir düzene girmiş canım.Darısı başıma diyorum

    YanıtlaSil
  4. çok sevindim. çok güzel haberler bunlar:)
    ben bir seneye yakın çıkamamıştım mesela depresyondan.
    işi bırakma kararına da sevindim. tebrik ediyorum hem bu kararından, hemde 2.bebek planlarından ötürü
    sevgiler,
    ikinizi de kocaman öpüyorum

    YanıtlaSil
  5. Ege o suratın ne tatlı minik fındık kurdu :)

    YanıtlaSil
  6. Dolunay, evet aslında üç aşağı beş yukarı hep aynı süreçten geçiliyor :)

    Judy, ay kestiricem saçları ama içim gidiyor çok üzgünüm ama oğluş için kesmem şart :(

    Duygu, hızlı geçti doğru. Zor bir bebek değildi belki o sebepten bana çabuk geçmiş gibi geliyor. Gaz sorunu filan yaşamadık çok şükür. Umarım senin içinde herşey kolay olur. Güzel tatlı heyecanlar bekliyor seni :)

    Anne müdürü, depresyon arada yoklasa bile bitti gitti :) Zaten normalde depresyona yatkın bir bünyem var ama şimdilerde bu durumu hayatımdan çıkarmaya çalışıyorum itinayla :D

    İş konusunda verdiğim karardan şüphem yok içim rahat. İkinci bebeği geçtim birde üçüncüyü sıkıştırabilirsem çok mutlu olucam :)

    Ashley, Ege Bey bol salyalı tükürüklü öpücükler gönderiyor sana haberin olsun :)

    YanıtlaSil