Manik Depresif Yazılar Seriselleri

Hayat nedense bom bok. Her akşam bir birinden berbat haberleri dinliyorum. Şu an Van'da deprem yardımlarının dün akşam yandığını izliyorum. Kara yollarının depolarında yangın çıkmış. Bebek bezi, battaniye, mamalar ve daha bir sürü şey yanmış. Van bir türlü toparlanamıyor. Bende bu aralar Van gibiyim. Habire artçı depremler yaşıyor, karda kışta dışarıda kalmış gibi beyhude dolanıp duruyorum. İç dünyam tam bir Van!

Dış dünyadaysa bir haftadır mide rahatsızlığıyla uğraşıyorum. Sinirsel mi?, keyiften mi? her nedense midemle aram hoş değil ve migren ataklarım son bir iki aydır her zamankinden yoğun. Açıkça depresyon ben geldim buradayım diyor ama ben kulaklarımı kapatıp duymazdan geliyorum. Haftada bir banyo yapar oldum. Burdan bile, vehametim gözler önüne serilmiş olsa gerek.

Diğer yandan hayatın en güzel varlığı serpilip büyümeye, her gün yeni bir şeylerle beni şaşırtmaya devam ediyor. Ben kendimle haşır neşirken, o alt ve üstlerden azı dişlerini çıkartıyor ve gıkda demiyor ve bense yemek yemiyor nazlanıyor diye dertleniyorum. Her zaman olduğu gibi gülerken fark ettim diş çıkarttığını. Ben bir haftadır hasta halimle koltukta battaniyeyle yatarken, o beni anlar bir uslulukla halıda oyuncaklarıyla legolarıyla oyalandı durdu. Onu hakedecek ne yaptım bilemiyorum. Varoluşumun tek sebebinin Ege olduğunu düşünüyorum. Başka bir halta yaramadığım oldukça belli.

Birde bu ayı kara listeye almama sebep olan bir olay oldu. Ege koltuktan parkeye alnının üstüne düştü ve takla attı. O an uyuştum sanki. Anında alnında ceviz büyüklüğünde bir şiş oluştu. İlk defa düştü. Şaşırdım kaldım. Tam banyo yapıp uyutucaktım ama bir anda olan oldu. Mahvoldum. Açıkçası beni bunalıma sokan etkenlerden biri bu olay oldu. Ona bir şey olursa ne yaparım? Allah'ım canıma kıyarım bu kesin. Ben başka türlüsünü düşünemem. Onu bir fanusta tutamam elbette ama bu kötü düşünceler beni yakında bir akıl hastanesinde fanus içinde yaşatacak diye korkuyorum. Çok keyifsizim bu aralar çok. Aklım sürekli bana oyunlar oynamakla meşgul.

Kendime oyalanacak bir şeyler bulmak istiyorum ama bir türlü bu sis perdesinden sıyrılamıyorum.

Klasik depresif Ruhdağı yazılarından birine daha burada son veriyor, esenlikler diliyorum efendim.