İnsan ne yaparsa yapsın, ne kadar pozitif durmaya çalışırsa çalışsın Allah biliyor ya, limitlerini ne kadar zorlarsa zorlasın üzüntüden, hayal kırıklığından kaçamıyor.
Ne kadar çabalarsan çabala grilik yerini pembeye bırakmıyor. Ne kadar çok uğraşıyorum halbuki.
Ne kadar çok görmezlikten gelmeye, olanı yokmuş gibi görmeye çabalıyorum. Fakat ne mümkün o grilik, o sis pus mutlaka bir yerden gelip beynime ruhuma çörekleniyor.
Beni en çok kahreden de, her zaman bana en yakın olanlardan darbe alıyor olmak. Ne kötü. Hayatının merkezine koydukların seni en çok üzenler oluyor.
Düşmanı uzakta arama!
İki gün sonra doğun günüm ve uzun zamandır geçirdiğim en berbat doğum günü olmaya aday. Ah be! ne kadar üzgünüm şu an. Öylesine hayal kırıklığı içindeyim ki, bu duyguyu unuttuğumu sanmıştım. Oysa şimdi bir tsunami dalgası beni alıp yutmuş gibi. Kulaklarım uğulduyor.
Hoş geldin yeni yaşın yeni üzüntüleri...
