Kitap

Komodinin üstünde dizili duran kitaplar git gide azaldı. Son okuduğum kitap, Haruki Murakami'nin Koşmasaydım Yazamazdım isimli kitabıydı. Bu kitabı geçtiğimiz cumartesi günü aldım. Gerçi perşembe günü bir heves Remzi Kitabevi'ne gidip sormuştum ama ellerinde yoktu.

Aslında o gün beni inceden sinirlendiren bir durum olmuştu. Kitabın çıktığını öğrendiğim zaman Remzi Kitabevinde mutlaka satışa çıkmıştır diye düşünmüştüm. Kanyon'a gitmişken oradaki Remzi Kitabevine gittim ama raflarda kitabı göremeyince, kasadaki satış elemanına kitabı sordum. Bilgisayarda yazar ve kitabı arattı ama benim söylediğim şekliyle aramak istemedi.
"Koşmasaydım Yazamazdım" isimli kitabı, benim yanlış telaffuz ettiğimi düşünüp, "Konuşmasaydım! Yazamazdım" diye beni düzelterek arattı. Hani o belli belirsiz bir gülüş vardır ya, küçümseme gülüşü....
Bense sadece tebessüm ettim. Böyle zamanlarda karşımdaki insanla ağız dalaşına girmekten hiç hoşlanmıyorum. Bir kere bu gibi durumlarda karşındaki insanın zaten senin ağzından çıkan söze değer vermeyeceği aşikar, neden boş yere nefes tüketeyim. Ben ne söylersem söyleyeyim, o duymak istediği gibi duyacaktır. Kitapçılardaki satış elemanlarının burnu havada gezinip senin ne istediğinle ilgilenmemesi ayrı bir yazı konusu olurdu. Sevgili satış elemanı yazarın ismi sayesinde kitabı bulup bana cuma günü satışa sunacaklarını söyleyince,  o gün alamamış cumartesiye kadar beklemiştim. Kısmet, D&R'dan alınacakmış demek ki!

Cumartesi günü başka kitaplarda aldım ama beni asıl memnun eden, alınacaklar listesinde olan ve orada karşıma çıkıveren Samuraylar Çağı kitabını da son anda fark edip almamdı.

Geceleri okuduğum kitap Samuraylar Çağı. Gündüz okuduğum kitapsa biraz ruh ve kalp gözüme hitap eden inanç dünyama temizlik ve aydınlık getiren bir kitap. Mantık ve kalbe aynı anda hitap edebilecek satırları okuyabilmek gerçekten güzel bir duyguymuş.