Kalp Ağrısı

Yazmak istediğim çok şey var ama gerçekte bana verdiklerinin tam karşılığı olamadığı için teşebbüs bile edemem. Lakin şu da bir gerçek ki, sen benim için ailemin bir arada olduğu huzurlu günleri anımsatan yegane kişisin. Geçmişi anmayı sevmiyorum. Kendime eziyet çektiren o satırları artık yazmıyorum. Sadece yinede bazen öyle bir an geliyor ki, ruhuma gönüllü işkence ederken buluyorum kendimi. Artık eskisi gibi sık değil elbette. Sanki yaşayabilmek için o acının hep var olması gerekliymiş gibi debelenip durmalarım bitti. 

Ben sana sadece teşekkür etmek istiyorum ve Tanrı'ya şükranlarımı sunuyorum. Ruhumda aklımda iyi , güzel ve huzurlu kelimelerinin karşılığı olduğun için. Seninle ilgili şimdiye kadar tek satır yazmamış olmam çok manidar biliyorum ama bu benim için çok zordu. 

Yani şubat ayı hep hüzünlüydü. 

Seni anabilmek derin bir kalp ağrısı çekmekti. Bana hatırlattığın o kadar çok şey vardı ki...

İşte şimdi yazıyor olmamın nedeni, kabuk bağlayan yaralarımın artık tamamen iyileşmesi ve sesini duyduğumda yaşadığım kederden dolayı gizli saklı ağlamadığım günlere ermiş olmamdan başka bir şey değil. 

Seni anmak adına bu kadar çok beklediğim için üzgünüm.

Biliyorsun ki, çok özlüyorum...