02:30'da

Akşam 21:00'de uykum geldi. Uykudan çok bir ağırlık hissiyle devrildiğim yatağa. Yastığı kucaklayıp sızmışım güya banyoya gidiyordum duş almaya. Gece Memo yatarken üstümü örttü istemedim sıcak dedim, değil dedi. Saçlarımın dibi terledi dedim, yok dedi kadın üşürsün! Yok dedim üşümem.
Sonuç, gece 02:00'de tutulmuş bir sırtla ve sol karın boşluğumda süren harfiyat çalışmasıyla uyanış. Çiş arası ve mutfaktaki kiraz tabağına depara geçiş. Tek tek ye şunları diye kendimi ikaz ederek dibini boyladım kasenin. Gece kalkıp kiraz yemek şekeri çıkarır di mi? diye vicdan muhasebesi yaptım. Gidip bir bardak süt içsem ya!

Şimdi aklıma annemin Banu'ya hamileliği geldi. Banu ekim doğumlu olduğundan annem yazın en sıcak dönemlerinde hamileydi ve limon aşererdi. Gece yarısı bilmem kaçta mutfaktan sızan ışığa illaki bende uyanırdım ve hemen dibinde biterdim. Bir dilim limonda bana verirdi. Uykulu gözlerle o ekşi limonu yemek bana çok keyif verirdi. Annemle gecenin bir yarısı gizlice paylaştığımız bir sır gibi gelirdi. O vakitte bunu yapan başka iki insan daha muhtemelen olamazdı. İkimize özel bir şey diye mutlu mutlu ekşi bir yüzle emerdim limonu. Uyku daha bir keyifli gelirdi sonrasında. Bir ayin gibi hemen hemen her gece tekrarlanırdı.

Üç beş sene sonra bende ikinci bebeğime hamileyken bir gece yarısı yine böyle uyanacağım ve mutfakta tıkırtılar çıkarırken bir bakmışım oğlum banada ver diyen gözlerle yanımda bitivermiş. Ne yiyorsam bir parçada ona verecek ve mutfak masasında gizli bir şey yapıyormuş gibi sessiz ve keyifli olacağız. Yıllar sonra annem kardeşime hamileyken diye başlayan bir not düşecek belki günlüğüne. Bilmem ne zaman olur ama olacak biliyorum.