Biraz uyku, bütün isteğim buydu.

Gözüm kapandı kapanacak. Kafamı ayakta zor tutuyorum. Hasta değilim bir şeyim yok ama o kadar uyuşuk ve uykuluyum ki anlatamam. Esnemekten çenem ayrılmak üzere. Az önce gidip kendime sallama bir kuşburnu çayı yaptım. Yüzümü yıkadım kim bilir bu kaçıncı bugün. Yok ama bana mısın demiyor uyuşukluğum.

Bu akşam Memo dönüyor inşallah. O yokken olan kayda değen bir şey aklıma gelmiyor. Sıradan ve aynı günlerdi. Süpriz bir gelişme olmadı.

Sahi bu geceki rüyamı anlatmam lazım. Bu akşam rüyamda karnı burnunda hamileyim ve iş yerinin tuvaletinde doğuruyorum. Ellerim kan ve ıkınıyorum. Bebek doğduğunda tutabilmek için ellerim bacaklarımın arasında. Neden burada sanki diye sorguluyorum habire. Birde içimden doğum bu kadar kolaymış demek diye geçiyor.
Benim rüyada doğurmalarım çok meşhurdur. Sanırım 14 yaşından beridir mütamadiyen çeşitli biçimlerde ve değişik mekanlarda doğurmuşluğum vardır benim. Serap pek iyi bilir. Uzun zamandır görmemiştim. İlginç doğrusu. Neyse her zaman tek başıma doğuruyorum nedense. Kendi kendimin ebesiyim yani.

Şaka bir yana birkaç aydır kendimi çok farklı hissediyorum. Sanki artık taşlar gerçekten yerine oturuyor. Vücudum bile bana bunun sinyallerini veriyor. Kendimi daha kadınsı bir formda görüyorum. Oğlan çocuğu gibi dolaşmıyorum ortalıkta artık. Kendime bu sene ilk defa göz farı aldım ne haber. Gizli gizli mothercare’de dolaşırken buluyorum kendimi. Ne var canım fiyat araştırması yapıyoruz. Sonra acaba kendimi fazlamı bu çocuk moduna sokuyorum diyorum. Belki olmaz o zaman çok mu üzülürüm. Aman ne biliyim ben.

Kendimi sinsice aynalarda inceliyorum. 30’umu doldurdum diyorum artık bende bir anne havası var evet. İlk zamanlar çok sinirim bozuluyordu ama şimdi kabullendim. Bu vücut anneliğe hazırlanıyor gizli gizli ve ben seyrediyorum yabancı gibi.

Bak bu mevzu uykumu açtı biraz. Gidip bir elma kemiriyim daha Memo yoldadır.
Akşam yemeği biraz yatsıya kalıcak gibi.