4 Aralık 2009 Cuma

Parçalı Bulutlu

Dün sabah hastaneye gittim. Acile! beni kadın doğuma yönlendirdiler. Çok ilgilendiler benimle sağolsunlar. Serum ilaç takviyesi. Hoş sözlerle rahatlatma çabası. Sırtımın sıvazlanmasına ve her bir kişinin beni anlayıp yüzüme gülmesine ihtiyacım var.
Kötü olursan gene geleceksin dedi doktorum. Sana burda bakıp ilgilenicez. Merak etme her şey iyi olacak...

Dün bebeğin kalp atışlarını duyduk. Doktorum bebeğe benden daha ilgili ve sevgiyle konuşuyordu. Bak bebiş işte daha tam belli olmuyor ama kalp atışı belli gördün mü? dedi. Üstümde öyle bir umursamazlık varki. Tek derdim kendimim. Ben ne olucam tamam o iyi habire yerleşme düzen kurma derdinde. Benim vücudumsa nedense sürekli mücadele halinde. Ebe bir kuzeni var annemin. Bana kızım kabul et şu bebeğide ikinizde rahatlayın dedi. İçten içe bir reddediş mi yaşıyorum? Evde yaptığım testen beri çok tuhafım. Bir aymazlık geldi çöreklendi üstüme. Bu bebeği istiyordum e şimdi var o zaman ne demeye bu kadar stresliyim? Heyecan ve kalp çarpıntısı beni bitirdi. Hamilelikte panik atak nükseder bazen dedi doktorum. Kalbin daha hızlı çarpacak bu normal dedi. Stres yok. Gelde bana anlat bunu.
Bir hafta oldu ben gece uykusu uyumadım. Sürekli deli gibi çarpan bir kalp ve ağzını sonuna kadar açıp nefes almaya çalışan ben. Yorgunum.

Üstüne öğürtüler ve açlıktan ölmeme rağmen bir adet krakeri iki saat ağzımda döndürüp yutamamak beni delirtiyor. Patronum öğürsende işe gel diyerek sinirlerimi hepten bozuyor. Oysa ben bu ay ücretsiz izin almayı düşünüyorum.

Annem benim yanımda hep. Memo pazartesi iş gezisine gidecek. Bir hafta yok. Gitmese keşke ama mecbur gidecek. Ona çok ihtiyacım var. Beni her zamankinden daha çok sevmesine hatta sadece beni sevmesine ihtiyacım var.

Bloga güzel şeyler yazmak istiyorum. Ama şikayetten başka şeye elim gitmiyor :(

11 yorum:

  1. Seni cok iyi anliyorum. Benimle birlikte hamile olan arkadaslarim sürekli bebekleriyle konusup karinlarini oksarken, ben karnimdaki bebege karsi yakinlik hissedemiyordum. Cok sinir oluyordum kendime. Bendende annemi olucak simdi diye söyleniyordum, ama icimde bebege karsi hic birsey gelmiyordu. Ve bebegi inan senin gibi cok istiyordum. Sonra birgün onu hissettim, sanki karnimda bir kelebek kanat cirpiyordu, iste o an hersey degisti....

    Kendine ve bebegine zaman tani, müzik dinle, yoga yap (yada sadece düzenli nefes alip ver, kalp carpintin mutlaka azalicaktir). Güzel güzel butiklere gidip bebek esyalarina bak. Inan cok iyi gelicektir... Alman RTL kanali var mi evinizde, sabahlari 10:30da "mein baby" diye bir programm var, sürekli bir bebegin dogusu ve hazirliklari gösteriyor. Almanca bilmene gerek yok, fazla birsey konusmuyorlar zaten.

    Kendine iyi bak... Cok gecmis olsun...

    YanıtlaSil
  2. ben bebeği deli gibi isterken ilk testin sonucunu öğrenince aptal gibi olmuştum ve şok geçirmiştim, ilker benden daha hevesliydi hatta üzülmüştüm. İlk aylar kendini hasta gibi hissediyor insan ve tabii ki sadece kendisi ile ilgleniyor. sabret bak bir süre sonra onun içindeki kıpırtıları seni kendine getirecek ve tam anne moduna gireceksin.

    YanıtlaSil
  3. tatlım yazını okuyunca seni çok iyi anladım
    bak tatlım bebekler herseyi anlıyor bak sana bir örnek vereyim benim çok yakınım bebegi oldugunu yani hamile oldugunu ögrenince günlerce avazı çıktığı kadar ağladı sonra kabullendi ama bebek 4 ay olunca böbrek yetmezliği 3 parmak hastalıgı gibi hastalıklar cıktı ve bebegi aldırmak zorunda kaldı eger bebegin onu istemediğini düşünürse sende oda daha cok acılar cekersin
    bak bir bebek dünyanın en güzel şeyi inan bana bebegin dünyaya gelince aa ben neden böyle düşünmüşüm nasıl demişim böyle seyler diyerek kendine kızacaksın
    her hamilelikte böyle seyler oluyor bulantılar stresler ama sen artık bir annesin ve bunu kabullen olurmu bak allah korusun istenmediğini düşünmesin bir bebek
    belki yazdıklarım saçma gelecek sana ama i,nan öyle degil
    eşin inş. en kısa zamanda yanında olur ve bence ve yaşamış biri olarak sen onun bebegini taşıdığın için en cok ve sadece seni seviyordur.
    işe gelince ne yaparsın gülüm bak benim ayagım kırıldı ayagım alçıda kaldı 4 hafta ve ben işe geldim hele son günlerde hep geldim mecbur ne yaparsın patron işte başka ne denir ki halden anlamaz ...
    KENDİNE VE BEBEGİNE İYİ BAK ALLAHA EMANET OLUN...

    YanıtlaSil
  4. Karnında yer edinirken bir bakacaksın hayatında da büyük bir yer edinmiş :)
    Hepimiz başta böyle şeyler yaşıyoruz, aslında tek değilsin..ama artık sadece kendini düşünme gibi bir lüksün yok,tek lüksün kendini şımartmak bundan böyle..Hoşuna giden herşeyi yap bence.Bırak seninle sevdiklerin ilgilensin..Onu kolla ama daha çok kendini kolla,şimdi kendini kollaman için daha çok ve güzel nedenlerin var.. Birde o sana emanet ,çok sevdiğin eşinden, annenden,ailenden.. Böyle düşünürsen herşey daha kolay gelecek.
    Seni sevdiğimizi de unutma :)
    Bak bir sürü teyzesi var bebişinin..Takipteyiz.

    YanıtlaSil
  5. Sen bebeği istemiyor değilsin ki, sadece fizyolojik bir tepki bu. Vücudunun içinde büyüyen alışık olmadığı bir varlığa gösterdiği bir tepki. Sakın başka şeyler gelmesin aklına. Bu yaşadıkların çok normal. İnsanın kendisini anne hissetmesi çok uzun sürüyor emin ol. Doğumdan sonra bile hemen anne olmuyorsun ki. Annelik zamanla oluşan emek isteyen bir olay ve vücudunda bir cenin var diye hop anne oldum, anne gibi davranmalıyım diye baskı kurma kendine. Şu an önemli olan sensin. Bebiş nasılsa senin deyiminle kendi düzenini kuruyor içeride. Biraz bu hamilelik mevzudan uzaklaşmalısın bence. Bebek kıyafetleri bakıp, bebek programı seyredeceğine, kendine vakit ayır. Biraz alışveriş yap. Kitap oku, sinemaya git. Patates kızartması ye (bu etiformdan başka yiyebildiğim ikinci şeydi benim ama sadece kendime izin verdiğim zamanlarda yiyordum). Bir de eczanelerde satılan bileğe takılan bantlar var, hamilelikte bulantıya çözüm olarak, onlardan al istersen. Unutma önce sen. Sen iyiysen bebiş de iyi...

    YanıtlaSil
  6. internettende seyredebilirmissin....

    http://rtl-now.rtl.de/baby.php?player=1&play_last=1

    "ansehen" e basiyorsun.
    Sayfada asagida liste var, orada daha cok bölüm var.

    Bu diziler hem insanin dogum korkusunu aliyor hemde annelige hazirliyor. Hamilelikten mi bilmiyorum ama seyrederken hep dogum yapan annelerle birlikte aglardim... Iyi seyirler...

    YanıtlaSil
  7. ilk hamileligimde ben bebek magazalarina filan hic gitmedim . yani hani " aman da bebegim olacak lay lay lom " havalarina hic giremedim . hatta dogum yaptikdan sonra bile kendimi anne gibi hissedemedim . ustelik hamile kalmayi deliler gibi isterken ... ama zamanla annelige alistim .

    umarim her sey yoluna girer ..

    YanıtlaSil
  8. Ben çok faydalı olamayacağım, burada daha yeni anne olmuş arakadaşlar varken. Benim anne olmamın üstünden sanki yüzyıllar geçmiş gibi. Yalnız bir anımı anlatmak istiyorum. Doğumdan çok korkuyordum. Bir akşam kalabalık bir grup sinemaya gitmiştik. Yanıma kızkardeşimin arkadaşının annesi oturdu. Korkuyormusun dedi bana , evet dedim. Şu sinemaya bak dedi, burada gördüğün herkes bu yolla doğdu, hiç kimsenin yapmadığı bir şeyi yapacak değilsin. Nasıl rahatladım, kuş gibi hafifledim.

    Bir doğsun bak, dünya onun etrafında doğuyor sanacaksın.Birde tavsiyem şimdiden doğumla ilgili çok şey okuma. Doktorum benim teşhisimi böyle koymuştu.

    Sevgiyle

    YanıtlaSil
  9. senin hormonlar simdi saskolozdida ondan :)

    Simdi o kendini iyice belli etsin bak elin nasil karnina gidiyor , nasil oksuyorsun karnini ..Allahim bir an once soyle bir opup koklasam moduna giriyorsun..

    Yoga yapmayi dusundun mu ?Ozellikle hamileler icin muthis bir sey yoga.

    YanıtlaSil
  10. Sanirim hamileleliginin basindasin. Ilk basta cok acayip oluyor insan (ben daha 19. haftadayim, cok sey biliyormus gbi yazmam bundan :)).

    Insandan insan degisiyor bu hamileligi benimseme durumu. Ama sanirim "Baslarda hep isterken bebegi, simdi ne oluyor?" sorusunu herkes bir ara sormustur kendine. Ben korktum dogrusu, bir anda degismeye basladi vucudum. Garipti izlemek.

    Hem senin kadar midem de bulanmadi, midem hep agridi ama hic kusmadim mesela. Ama is yerinde benim masam cok ortalarda oldugundan is arkadasimin masasinin altinda uyumayi hayal ettigim bile oldu. O kadar halsiz, o kadar bikkin, o kadar hasta ve bikkindim.
    Sonra geciyor her sey, gecti. Mide agrilarindan sonra agzimda kalan igrenc tat bile gitti. Bir sekilde bir zaman bitecek bunlar de kendine.

    Bu bebegi hissetme, anne moduna gecme halleri cidden cok goreceli. Ben hic anne gibi hissetmiyorum. Arada bir tekme atmaya daha dogrusu ben hissetmeye basladim ama henuz aramizda bir bag gelistirecek kadar guclu degil bu iletisim. Bu yuzden bekliyorum.

    Sen de mumkun oldugunca sakin ol, kendini telkin et, bir gun her seyin cok yolunda ve cok guzel olacagini unutma. Bu sikintilarin hepsi gecici :)

    Bu arada ne kadar sanslisin, annen/ailen yaninda.

    YanıtlaSil