Yağmur ve Ramen

Ofisten çıkıp ağır adımlarla eve yollandım. Bu akşam tek başımayım. Memo hastahanede, hepimizde endişeli bir bekleyiş. Babamız yoğun bakımda ve halen uyanamadı. Solunum cihazına bağlanabilirmiş. Kötü bir şey düşünmek istemiyorum ve açıkçası içimde hiç kötü bir his yok umarım hislerim beni yanıltmaz.

Neyse, ben işten çıktığımda hiç bir şey yoktu ama Kanyon'da biraz avarelik edip dışarı çıktığımda her yer bir birine karışmıştı. Yağmuru severim mızırdanmadım. Paçalarımdan sular akarak eve geldim ve karnımdaki bebeğime seslendim umarım benim gibi yağmuru çok seversin. Sevecek biliyorum.

Beyaz çamaşırları mak. attım. Bulaşık mak. boşaltmaya koyuldum ama bir baktım her şey kirli sonra aslında dün mak. düğmesine hiç basmamış olduğumu fark ettim!
Hızla çıktım mutfaktan ve ağzıma burnuma sardığım eşarbı çözdüm.

Salona geçtim, balkonu sanuna kadar açtım. Derin bir nefes alıp, gök gürültüsünü dinleyip çakan şimşeklere baktım. Ben şimşek ve gök gürültüsünü de çok severim. Elimde olsa yağmurun altında yıkanmak isterdim. Televizyonda haberlerde bir şeyler vardı bakmadım fazla kapattım ne zamandır izlemek istediğim bir film vardı onu aldım elime.



Neden bu kadar ertelemişim bu filmi. Aptal ben.

Sonra keşke dedim bir kase ramen olsa. Tavuklu olsa mesela ve kötü filan kokmasa hiç bir şey, nefis lezzetli olsa, ah! acı olsa böyle suyu ve kaşıklasam, hüpp diye çeksem makarnaları. Çok şahane olurdu. Keşke biri bana ramen yapsa dedim içimden, keşke. Ama ramen filan yok işte. Leblebi kütürdetip duruyorum dişlerimin arasında.
Ama sana ramen tattırıcam bebekciğim merak etme. Biraz daha vakit var sadece. Böyle suyu acılı olacak ve hüpp diye çektiğimde makarnaları, sen keyiften bir tekme savurucaksın. Seveceksin biliyorum. Sana tattırmak istediğim daha neler var bir bilsen ama işte bu amalar bitmeden olmuyor...