Genel Durumlar

Çok üşüyorum. Ofiste sadece klima cihazı var ve dışarısı 0'ın altına indiğinde klimadan pek bir işlev beklememeli. Öyle bir giyiniyorum ki, görenler birazdan kayaklarımı sırtlanıp zirveye tırmanıcakmışım sanıyor.

Tüm gün üşümek beni çok yoruyor. Eve gidince hemen yatıyorum. Memo alıştı artık bu duruma. Akşamları yemek yiyemiyorum yine. Bu ne zaman düzelir bilmiyorum. Sabah kahvaltısı ve öğlen hafif bir yemek misal çorba! ve arada bir elma fiks menü. Bu öğlen bir bardak ayran içtim. Süt içemiyorum ama peynir ve ayranla telafi etmeye çalışıyorum. Sebze hiç yiyemiyorum. Eti zaten çoktan geçtim :( Biraz ekmek, mercimek, peynir ve C vitaminiyle idare ediyor gibiyiz. Kilo durumu, gebeliğin 14. haftasında 44,5 kilo olarak devam ediyor. Bebek nerede acaba diye aynada kendimi dikizliyorum habire.

Hafta başı ikili testin sonucu çıkmış arayıp haber verdiler değerler iyiymiş. 14 Ocakta gittiğimiz kontrolde de, güzel bir burun kemiği, ideal bir ense kalınlığı ölçümü alınmıştı. İyi güzel yani. Birde cinsiyet söylemişti doktor ama istersen bir dahaki kontrolde netliğe kavuşturalım dedi. Velakin biz herkese yaydık çoktan :)
Buraya yazmak için 16 Şubat kontrolünü bekliyorum. Birde bazen bebeğimi besleyemiyorum diye ağlamak geliyor içimden. Yediğim her lokmayı onun için yiyorum. Mesela geçen pazar günü o karda tipide sırf dışarıda kahvaltı yapabiliyorum diye kalkıp Osmanbey'e geldik Memo'yla. Eskiden olsa o havada burnumun ucunu bile dışarı çıkarmazdım ama sırf bebek aç kalmasın diye kendimi dışarı attım. Cumartesi günü bir kase yoğurtla geçmişti çünkü. Evde yemek yemek gibi bir şansım hiç yok. O iğrenç koku mutfaktaki her şeye siniyor çünkü. Sürahim ve bardağım bile yatak odasında. Kaşıkta, çatalda, buzdolabından çıkan her şeyde, ekmekte bile o koku var. Bu durum nasıl düzelir? insan çıldıracak gibi oluyor. Başkasının evinde bile kalabiliyorum ama kendi evim yatak odası hariç tam bir esaret kampı gibi. Gülsem mi, ağlasam mı bilemedim?

Bu arada kayınpederimin ameliyat günü pazartesi olarak belirlendi umarım değişmez. Aslında bu salı olacaktı ama ameliyathanede bir problem olduğundan tüm ameliyatlar sarkmış. Umarım her şey yolunda gider, güzel haberler alırız.

Birde ilk defa tam bir ay sonrasına randevu verdi doktorum. Bu zamana kadar hep 15 günde bir görüşüyorduk, arada benim serum yemelerimi saymazsak! O sebepten çok uzun geldi bu süre. 16 Şubata daha bir sürü gün var. Bebeğin ekranda suretini görmek alışkanlık yapıyor insanda. Özledim galiba :) Üstelik bu sefer kontrol haftasında tam 16 haftalık oluyor. Yani ekranda daha bir bebek gibi görünecek ve cinsiyetine daha bir inanacağım, üstelik bu durum onu tam anlamıyla inanılır kılacak. Bebek tam anlamıyla kimlik bulacak ve ismiyle seslenebileceğim. Oh! la,la :)

Ayrıca, bence 9 ay hamilelik için çok uzun bir süre. Öyle tabi. Kedi olmak isterdim :)