!

Cuma gecesine başlamış olmanın keyfini sürüyorum şimdi. Bir haftayı daha bitirmiş olmak keyifli. Bir elma yedim az önce. Çok keyif aldım sert, sulu ve tatlıydı tam sevdiğim gibiydi. Banu'yu aradım ve sonra annemi. Renkli çamaşırları makinaya attım kısa programa. Dolandım biraz odalarda amaçsızca.

Kanalları zapladım, bir iki şeye baktım Google'dan. Üst kattan gelen gürültüleri dinledim. Sevdiğim bir kitabı aldım elime ve rast gele bir sayfa açtım ve okuduğum satırlar gülümsetti beni. Belki de ilk okuduğumda aklıma gelen şeyleri anımsatmıştır.
Duşa girmeliyim diye düşündüm hem saçlarımın yıkanması, taranması ve kurutulması gerek. Zaman isteyen şeyler bunlar. Sonra dedim sonra, şimdi değil biraz daha oyalanayım öyle. Fotoğraf makinasını şarja taktım, hafızasını boşalttım. Yarın Banu ve benim Kapalıçarşı'ya kaçma planlarımız var. Önce kahvaltı ama o önemli. Birde küçük gri çantamı bulmalıyım. Yarın hafif olmalı elim kolum ve hava merhametli olur umarım.

Canım sıkılıyor benim belli. En iyisi banyoya seğirtmek ama bir yabancılık var bu ara kendi bedenime. Çok merhametli bakıyorum küçük göbeğime ve göğüslerim benim değil sanki başımı çevirmek geliyor bakamıyorum. Çok anneye benzeyen bir vücut bu ve beni ürkütüyor. İçimden aynadaki halime bakıp ağlamak geliyor. Kendime bir yabancılaşma halindeyim. Bu kadın kim diye sorguluyorum habire.

Kimim ben gerçekten?

Eğer çok sorarsam ben bu soruları, boğulurum cevaplarda o yüzden bu gibi durumlarda hemen kaçıyorum kendimden. Duymazdan geliyorum. Git uyu sen en iyisi. Aynada çok sık yüzleşme kendinle bu ara olur mu? En azından bir süre.