Buharlı Ütü

Dün gece Memo'nun uykusundan irkilerek bana dönüp, "O ses neydi öyle?" demesine benim mahzun biçimde "Hiiç, burnumdan geliyor" demem, sonrasında kahkalarla gülmemiz ve Memo'nun ben bir an ütüden geliyo sandım demesi ve buharlı ütü gibi tıslıyor olmam bizi çok eğlendirdi. Yani evet iyileşmedim halen ama ümidim var temmuza kadar iyileşirim gibi geliyor.

Asıl olay, her sabah iştahla kahvaltı yapıyor olmam. Öyle kıytırık değil ha!. Tahin+pekmezli, greyfurt+portakal sulu, lezzetli ekşi mayalı ekmeklerle, yumurta ve illaki peynir zeytinle. Tüm okul ve iş hayatım boyunca, ilk kez bu sene hafta içi sabah kahvaltısı yapıyorum. Sabahın yedisinde mutlu mutlu kalkıp çay fincanı koyuyorum mutfak masasına ve çaydanlıktan gelen buhar sesi içimi coşkuya boğuyor. Kendim için olsa üşenir yarım saat daha fazla uyumayı tercih ederdim. Kanyon'dan geçerken kendime sade kahve ısmarlardım. Şimdi hiç tanışmadığım biri için, özenerek sofra kuruyorum ve her lokmanın besleyici olmasıysa ilk derdim. Tuhaf!

Sabah taksicinin radyosundan gelen Gripin'den Yağmur şarkısı sabaha güzellik katmıştı. Ofiste sıkıcı ama mecburen yapılması gereken, yalandan dünyayı kurtardığımız kıytırık işlere gömülmüş durumdayım. Kendime yeni bir yüzük ve yeni bir çanta aldım. Yüzük ucuz ama deli bir şey. Burcu'ya sarılmayı özledim ve tatlı yanaklarını. Beni bir kediyi sever gibi sevmesini, özellikle enseme kedi ensesi demesini :)

Annemin bahçesinin müzmin sakinlerinden gri kedide hamileymiş. O kediyle isimlerimiz ortak. O gri renkli olduğundan, bense hep gri giydiğimden gri kediyiz. Şimdi ikimizde hamileyiz. Gerçi o bana kaç tur bindirdi ama hoş bir tesadüf oldu.

Neyse, böyle işte.