Korku

Hiç sevmem korku filmlerini. Yalan olmasın eskiden izlerdim ama sonra sonra insanın korkmasının hoş olmadığına kanaat getirdim. Ben korkmayı sevmem. Heyecan ayrı ama aslında sanırım o duygudanda hoşlanmıyorum. Ben değişikliklerden ani duygu dalgalanmalarından hiç hoşlanmıyorum. Alışık olduğum düzenin bozulmasına tahammülüm yok.

Hayatım düz bir çizgi gibi gitsin istiyorum ani zigzaglar olmamalı. Çok sıradan dümdüz yavan bir hayat diyeceksiniz ama ben memnunum. Her gün kalkıp ilk iş yatağımı toplayıp camını açmayı, salonun perdelerini aralamayı, Ege'nin mama suyunu ısıtmayı ve sonra içeri gidip onu koklamayı seviyorum. Bu sıralamadan biri bozulursa o gün çok mutsuz olurum. Hastalık gibi geliyor kulağa değil mi?

Uykularımda korkmayıda sevmiyorum. Gecenin en alakasız saatinde karabasanlarla sarmalanmış biçimde uyanmaktan nefret ediyorum. Korkuya inat ışık açmadan evde dolaşıp korkacak bir şey yok demem korkmadığım anlamına gelmiyor ne yazık ki!
Beni korkuyla uyandıran yegane rüya eve giren hırsız rüyasıdır ki, mütemadiyen sıklıkla hep bu tarz rüyalar görürüm. Tam eve girecekken biri kapıyı kapamaya çalışırım mesela. İlla rüyamda hırsız girerken burun buruna geliriz. Sonrasında kalkıp dip bucak evi tararım. Evde biri var mı?, koltuğun arkasında olabilir mi? bir sürü vesveseyle yatağa dönerim sonra.

Evvelsi gece çok koşturmacalıydı rüyam. Bir katil suikastçi ve benim ajanlık serüvenlerim filan. Korkunç değil adrenalin yüklü, heyecanlı ama stresli bir rüyaydı. Fakat dün gece tam bir dehşetti. Dehşet sahnesi içeren filmler izlemem, kavga eden iki insanı bile görmeye tahammülüm yok ama böyle berbat bir rüya görebiliyorum nedense?

Rüyamda işkenceyle öldürülen bir kadın vardı. Ben sadece o ortamda olmadan izliyorum, bu dehşete tanık oluyorum. Orada sadece gözlerim var ki böyle rüyalar daha korkunç olur her zaman. Sanki bir şeyler anlatılıyor gibi. Bunlar olurken küçük bir kız çocuğu var kadının kızıymış. O herşeyi görüyor hatta annesinin yanı başında oturuyor. Kadını ormana gömecekler ve aslında halen canlı parmaklarının oynadığını ve ağzını açmaya çalıştığını görüyorum. Gözlerini kocaman açıp bana bakıyor ve dehşet bir korkuyla uyanıyorum. Her zaman olduğu gibi ışığı açmadan antreye çıkıp derin bir nefes aldım sonra Ege'nin odasına gidip kontrol ettim uyuyor ve evet düzgün nefes alıyor. Sonra geri döndüm yatağa ama eni konu korkuyorum. Gözümün önünden o kadının bakışları gitmiyor! Mecbur Memo'yu uyandırdım korkuyorum diye. Baktım uyumaya devam ediyor iyice uyandırdım. Mutfağa gittik, sonra yüzümü yıkadım filan. Güzel bir şey düşünmeye çabalayarak uyumaya çalıştım ama aklıma hep felaket senaryoları geldi. Ya bir şeyler anlatılmaya çalışılıyorsa rüyamda. Ne olabilir? Hemen aklıma Burcu geliyor. Edirne'de ya bir şey olduysa??? Gecenin bir yarısı arasam mı? yok aramıyım zaten sınavları var uyudu belki ama sabaha kadar sesini duymadan nasıl olacak? Öyle böyle sızmışım biraz.

Sabah ilk iş Burcu'yu aradım, iyiymiş bin türlü nasihat tembih abla vesvesiyle konuştum çocukla zaten yeni kalkmış zavallı kafası hepten karıştı. Annemde Ankara'da onu aradım sonra oda iyi. Banu zaten iyiymiş o zaman kötü olan kim???