Durduk Yere Huylanmalar

Çarşambadan beri midemde garip bir durum var. Sanki midemde oturan küçük elfler var gibi. Bazen bu elfler boğazıma doğru tırmanışa geçiyor ve beni sinir ediyor. Üstümde tuhaf bir uyuşukluk var. Uyumak istiyorum, hemen yoruluyorum ve mütemadiyen başım dönüyor.
Yoksaaaaa....

Bende yoksa diye düşündüm ve birden bunalıma girdim. Panik dalgası her saniye bünyeme iyice yerleşti. Korkmamı gerektiren bir şey yoktu ama o %1'lik ihtimali göz ardı edemezdim. Dün Banu'ya gitmiştim karşıdan eve geçerken Memo eczaneden bir test aldı. Memoda gizli bir sevinç hali. Öyle olsa ne mutlu olacak ama ben eni konu depresyona girdim. Üstelik mantığım saçmalıyorsun demesine rağmen, kalbimin bir köşesinde "kız yoksa, olur mu olur he!" diyen bir garip ses.
Neyse, eve geldim malum teste damlatılacak çiş damlaları ve pembe renk olacak mı endişesi??? Beklerken gözümün önünden milyon tane şey film şeridi gibi geçmekte. Ege için yaptığım o ilk test ve kalbimdeki endişe hali, sevineyim mi?, şaşırayım mı?, ne olacak şimdi bakışım filan an an aklıma gelmekte. Bütün bu hengame, 5 dk. boyunca bu saçmalıklara kafa yorduktan sonra tek çizgi görüp derin bir OH! çekmem ve salak mısın nesin? diye kendime çıkışmamla bitti.
Korunma konusunda hayatta taviz vermeyen bir şahsiyet olmama rağmen, kaza kurşunu gibi bir saçma fikri kafamda nasıl geliştirebildim hayret!

Eeee, hamile değilsem nedir bünyemde ki bu durum?