Hafta başı

Yine Memo'nun yolculuk hazırlığı ve kapıdan uğurlanışı ile başladı yeni haftam. En son mutfak camından el sallıyorum ve o gaza basıp vınn! gözden kayboluveriyor. Ben arkasından doğru yatağa, biraz daha kestirmeye. Bir zaman sonra kalkıyorum yataktan çok gönülsüz bir biçimde ve işe gitmek için bu kez ben düşüyorum yola, Memo'ysa çoktan Bolu sokaklarında oluyor.

Lakin bu pazartesi öyle olmadı, yarın iş başı yapıcam bana göre. Patronum ise perşembeden başladı tacizine. Ne yapalım her zaman tatile çıkılmıyor ki kardeşim. Bugün oruçlu değilim o sebepten kendime güzel bir kahvaltı ısmarlıyorum öncelikle. Böyle puf puf krepler filan. Sonrasında biraz evi toparlayıp kendimi dışarı atmak istiyorum. Kendimle biraz vakit geçirmeye ihtiyacım var. Bu akşam evimde kalıyım diyorum yarın iş çıkışı doğru anneme.

Zaten cumartesi akşamı anneme iftara gittik. Bir ara patlama sınırına kadar gittim. O kadar yemişim ki, anlatamam. Pazar günüde Memo 16'sında İstanbul'da olmadığından evlilik yıldönümümüz için dışarı çıktık iftar yemeği yedik. Memo tam cam önündeki masamızın manzarası daha iyi olan tarafına, lütfen ben oturayım deyince iyi dedim, sen otur. Duvar tarafında oturdum bende. Yazdım işte Memo ama yazıcam demiştim dimi!
Neyse porsiyonları oldukça fazla olan menü sonrası, biraz yediklerimizi hazmetme adına yürüdük ve doğruca evimize yollandık. Bu kadar evcimen başka çiftler var mıdır bilmiyorum? Biz dışarı çıkar çıkmaz eve ne zaman döneriz acaba? diye dertleniyoruz.

İşte böyle. Yarın iş başı yapıyorum ve patronumun bir haftalık tatilimi burnumdan getireceğini biliyorum. Öfff ya! oda zammımı versin o zaman. Haksız mıyım? Bir Türk kahvesi yapıp balkondaki sardunyalarımı sevmeye gidiyorum şimdi ve yarın ola hayrola diyorum.