Ev halleri

Hayat gayet yavaş akmakta gibi gelsede bugün cuma ve tatil bitti bile. Dün telefonuma sesli mesaj bırakan patronum bugün beni işe çağırsada ona yıllık iznimde olduğumu ve gelemiyceğimi söyledim. O zaman yarın gel dedi düşünsenize ve yarın cumartesi!!! hiç pes etmiyor.

Bense sabahları E2'de Ellen'in şovunu izlemeyi seviyorum. Bininci kez izlesemde Umutsuz ev kadınlarının tekrar bölümünüde izlemek beni mutlu eden küçük şeylerden biri işte. Browni ve kahve ikilisinide göz ardı edemem doğrusu.

Önümüzdeki pazartesi Memo iş için Karadeniz yollarında olucak. Bense buralarda olucam. Temizlik yapmam gerek ama kendime şunuda izle ondan sonra diye avans veriyorum habire. Kek pişirmek istiyorum birde. Mis kokulu limonlu cevizli.

İş için kendimi çok isteksiz görüyorum. Hem alamadığım zammı halen alamamış olmak ve hemde tam bir politikacı olan patronumun iki dilli tutumları beni delirtmekte. Yaptığım işten bazen hiç keyif alamıyorum.

Diğer yandan Tibetli'nin okul için Edirne'ye gitmesine sadece bir hafta kaldı. Merak endişe ve bir sürü kuruntu kafamı meşgul etmekte. Ablalık zor zanaat en az annelik kadar zor.

Haftaya iş başı ve kaldığı yerden devam eden bir hengame beni beklesede bu hafta sonunu iyi geçirerek kendimi hazırlayabilirim diye düşünüyorum. 16 Eylül'de 2. evlilik yıldönümümüz Memo'yla. Ama o tarihlerde o yollarda olacağından bizde Pazar günü kutlamaya karar verdik. 2 yıl hem çok az gibi hemde çok uzun. Sanki hep evliydik gibi geliyor bazen:)

Dün akşam daha doğrusu geceyarısı Çengelköy'e Çınaraltına gittik. Birer kahve içip döndük. Saat geceyarısı olsa bile içerisi gayet doluydu. Ramazan'da çoğu mekan sahura kadar açık olduğundan İstanbul'da hayat son hız devam etmekte.

Gevezeliği bırakıp yapılacak işlere baksam iyi olur.
Ev kadınlığı hiç kolay değil :)