Bugünden

Severek okuduğum bir kitap bittiğinde kendimi tuhaf bir boşlukta buluyorum. Elim kolum devinimsiz bir biçimde salınmakta, amaçsız bir biçimde günü biten, başlayan ve bu kısır döngüde yuvalanıp giden birine dönüyorum.

Kirpinin Zarafeti bana ne kadar iyi geldi anlatamam. Ne zamandır sevdiğim, bağlandığım bir kitap okumamıştım.
Bilirsiniz, hani her daim kitaplığınızda olmasından memnunluk duyduğunuz, ani duygu dalgalanmalarınızda raftan çekip aldığınız ve sayfalarında kaybolduğunuz kitaplardan bahsediyorum. Kirpinin Zarafeti böyle bir kitap işte.
Mutluyum, bir dostum daha oldu ne güzel. Beni etkileyen bir kadın yazar daha, Muriel Barbery.

Ne diyordum, işte kitap bitince bende amaçsızca her zamanki işlerimi yaparken günlerimi öldürdüm. Bugünse yeni bir doğuş günü. Eski bir dostun yeni bir kitabıyla bir anda hiç aklımda yokken karşılaşıverme günü. “HARUKI Murakami, nerelerdesin?” diye serzenişte bulundum. Usulca raftan kitabı aldım. Yüzümde tebessüm, ruhumda doygunluk ve hayat güzel, hayat iyi tekerlemesiyle kasaya yöneldim.



Akşam olduğunda evimin en sevdiğim odasına yani kitaplıktaki yerine yerleştirdim.

Ofise dönerken köşe başındaki aktara yasemin çayı sordum yok dediler. Hevesim söndü birden ama yılmadım. Renee’yi anmak için yasemin çayı almalıyım çünkü onda bir kirpinin zarafeti var.
Zarif bir fincanı yarısına kadar doldurup, bademli kurabiye eşliğinde içecek ve sevgiyle Renee’yi anacağım.

Hayat güzel, hayat iyi …