Havadisler

Gayet yoğun bir çalışma temposu var bugünlerde. İki adet daha göz, kol ve bu yoğunluğu taşıyabilecek bir beyin diliyorum ama olanlarla yetiniyoruz mecburen.

Küçük kardeş Edirne’den geldi hafta sonu. Akşam sofraya oturmuştuk tam ilk lokmaları alıyorduk ki, bizim ufaklık coştu birden. İki gözü iki çeşme ağlamaya başladı.
Havadisler pek içi açıcı değil yani.

Anlaşılan bizim kardeş yurttan pek memnun değil. Hadi yurdun eksiklikleri bir yana ama kafa dengi insan bulma konusu gerçek bir problem oluşturmuş. Odasındaki kızlar anladığım kadarıyla son sınıf öğrencileri ve yaş aralıkları 25-28 olduğundan, bizimki biraz kendini dış kapının mandalı gibi hissetmiş. Yurt pismiş, oda ufakmış birde odadaki hatunlar gece gece halay çekince!!! bütün toz havaya kalkıyormuş gibi açıklamalarla ne yediğimiz yemekten tat aldık ne de annemim o gelmeden bizi tembihlediği “sakın yüz vermeyin” sıkıştırmalarının değeri kaldı.
Daha biz bir şey demeden annemin “evladım ne gerekiyorsa yaparız, ağlama yemeğini ye” talimatıyla olay sükuta kavuştu. Bizim kıymetli kardeşimiz pek hoşlaştığı iki arkadaşıyla eve çıkmak istiyormuş. Okula döner dönmez alt yapı hazırlıklarına başla dedik yüzü güldü.

Bizde diğer kız kardeşimle dedikodu yaptık.
“Çocukken de böyleydi bu anında ağlardı gözünde yaş hazır bekliyor sanki.”
“ İki ağlamaya olayı bağladı gördün mü annemi?”
“İlk haftada gözü açılmış keratanın” gibi ileri geri konuştuk. Bizim muhabbetimize bir daha dertlenip ağlama hazırlığındayken, “len takılıyoz iyiki üniversiteli oldun ha!” diye susturdum.

Bölümünü derslerini pek sevmiş bu konuda çok memnundu ki önemli olanda oydu zaten. Edirne’ye çok içi ısınmış. Pazarına bile gitmişler. Salı pazarı demişti galiba.
Gece boyunca okuldan havadisler verdi bolca. Ben ve diğer kız kardeşimde köye gelen Almancı’nın muhabbetini dinleyen köylü gibi ağzımız açık onu dinledik. Geyik muhabbetinin cılkını çıkardık o akşam. Daha dört sene bu muhabbet çekilecek Allah kolaylık versin bize.

Az önce aradı grip olmuş şimdide. Mandalina ye, sıkma portakal suyu iç dedim. “Aman abla dedi”.
İlerde bunun birde “Tamam anne ya! “ modeli olucak başımda.