Bugünden bana kalan yegane şey baş ağrısı.
Çok yorucu bir hafta daha bitti ve ölsem cumartesi çalışmam ben diye ant içmiştim daha hafta başı. Nitekim yarın çalışmıyorum ama neye göre, kime göre?.
Aslında evde olmak en ağır çalışma biçimi. Haftalık temizliğe muhtaç olan evime adıycam yarın kendimi tabi Memo fırsattan istifade "Ben bir dolaşıyım, geç kalmam gelirim" diyip sıvışacak, bende günün sonunda bitap bir biçimde koltuğa serilicem.
Pazar için hayallerimiz var ama. Çengelköyde kahvaltı yapmak gibi hadi bakalım. Memo'nun doğum günü etkinlikleri pazardan başlasın. Hediye olayını kendime göre hallettim ama o memnun olur mu? hiç bilemiyorum. Hediye almak ne zor şey bilhassa erkeklere!
Daha cuma gecesinden Pazartesinin çok zor geçeceği hesabını bir kenara bırakırsam hafta sonunun keyfini çıkarabilirim sanırım. Şimdi gidip yıkanan çamaşırları asmam, aklımdaki bir dilim meyveli pasta olsa ne şahane olurdu fikrini kovmam ve hafta başından kalan bir kadeh kırmızı şarabı yuvarlayıp uyumam lazım.
Acaba diyorum bir kase şeftaliyi doğrayıp üstüne krem şantimi sıksam ?
En iyisi pasta bloglarını gezmemek sanırım:)
Hayatım boyunca görmek istediğim tek kişi olarak seni ne kadar çok sevdiğimi birde burdan duymak istersin diye düşündüm. SENİ SEVİYORUM hayatım.
YanıtlaSil