Yorgun bir kadının gevezilikleri

Uzun zamandır kuaför salonuna gitmemiştim. Bana kalsa yine gitmezdim ama kız kardeşim sarı saçlarını yeniden karamele döndürmek istediğinden bende ona eşlik ettim. Belki dedim sebep olurda bende saçlarımın uçlarından biraz kestiririm. Çok değil ama minnacık. Kuaförle her zamanki savaşımı vermeye hazır hissediyordum kendimi.
Neyse, cumartesi olmasından içerisi tıklım tıklımdı. Üstelik iki adet gelinin saçları yapılmaktaydı vede refaketçilerinin. Bende azıcık ucundan kes demeye utandığımdan hiç oturmadım koltuğa, kenardan içerideki karmaşaya göz gezdirdim. Minik kızların gelinin yanında minik gelinciklere dönüştürülmesini izledim. Gelini bilmem ama yaşları 6-9 arası olan birkaç küçük gelincik çok mutluydular. Bir birlerine saçlarını kırmızı dudaklarını gösterip durdular. Bizde kardeşimle dedikodu yaptık. “Benim saçım çok güzeldi di mi?” “Aaaa! Valla senin gelinliğin şahaneydi” gibi körler sağırlar bir birini ağırlar modundaydık. Karamel saçlarının şerefine Karamelli dondurma bile aldık.

Memo bu akşam çalışıyor bu yüzden bizde dondurma tv arasında bir yerlerde olucaz. Ben kız kardeşime kahve falı baktırıcam. Oda “Eee! Benimkine kim bakıcak?” diye söylenicek.
İşin en sıkıcı kısmını yarına bıraktım. Ütü!!!
Bu aralar iş yerinde kendimi pek mutlu hissetmiyorum. Sanırım zam ayımın olmasından hemde bazı bazı beni yoklayan bu işi sevmiyorum sesleri başımda dönüp durmakta olduğundan. Kız kardeşim “sen işini değiştirmek istiyorsun. Aslında, yeni bir yer, yeni bir heyecan istiyorsun “ dedi ama bilemiyorum. Kafam iş konusunda biraz karışık. Şimdi bunu düşünmek istemiyorum, karamelli dondurma yiyip kanalları zaplıycam biraz.